14. KAFLI
Bygging fræ-atóms á sjöundasviðs líkama.
Við höfum rakið þróun þriggja þátta í þróuninni, og aftur sjáum við tölu birtingarinnar—þrjá hringi Kosmos; þrjá þættir sólkerfis og einnig þrjá þætti á bak við vitundareiningu.
Þessir vitundarþættir eru aðskildir hvað varðar kjarnaatómið og þau atóm sjöunda efnissviðs sem umlykja þau.
Kjarnaatómið og það sem umlykur það, myndar samþætt kerfi spennu og viðbragða sem hafa aðlagast hvert öðru og náð jafnvægi og þannig orðið að einingu.
Einingin er samsett af gagnvirkum öflum sem hafa náð jafnvægi og orðin stöðug.
Slíkur stöðugleiki samsettra afla sem hefur náð tilteknum hrynjanda í að-lögun mun bregðast við í sameiningu við öllum ytri áhrifum, og ef hluti slíks aðlögunarkerfis verður fyrir ytri áhrifum mun það hafa áhrif á alla aðra hluti þess og valda viðbrögðum alls kerfisins, þar sést að slíkt samstarf virkar sem eining.
Í tilfelli ferlanna í rýminu sem hafa móttekið logóísk áhrif (og má nú vísa til sem Guðlegar myndir—endurspeglanir—Neista frá kosmíska Eldinum,- mun verða hér eftir vísað til sem „Guðlega Neista“), er það með öðrum hætti.
Við skulum því skoða einstaka Guðlegan neista og eðli hans. Hann er móttækilegur fyrir þrennskonar áhrifum:—
1. Reynslu sem hann fær frá kjarnaatómi sínu.
2. Áhrifum frá öðrum Guðlegum neistum.
3. Hann er í tengslum við Logósinn. Hann er meðvitaður um Logósinn og Logósinn meðvitaður um hann.
Þessi áhrif breytast stöðugt í hrynjanda mismunandi bylgjulengda, og Guðlegi neistinn leitast stöðugt við að aðlaga þau öll í reglulegan takt. Logó-ísku áhrifin breytast með kosmískum föllum sem eru mjög hæg, en áhrif kjarnaatómsins eru mun hraðari og Guðlegi neistarnir bregðast allir við án tengsla hver við annan.
Kosmískir fasar sem endurspeglast frá huga Logós mynda hin fyrstu miklu mótunaráhrif, hinir stríðandi neistar berast á föllum jákvæðra og nei-kvæðra fasa og smá saman er tengslum komið á, spenna er aðlöguð og allir Guðlegir neistar verða tengdir sín á milli í gagnkvæmum („gefa og þiggja“) sambandi. Þegar þetta á sér stað hefur þróunin náð hámarki sínu.
Á óhlutlægan hátt eru þeir fullkomin eftirmynd Logósarins á þessu þróunarstigi og á formhlið mynda þau rúmmálsmynd af hópatómum utan um kjarnaatóm og það myndar kraftlínur þess, alveg á sama hátt og kristall er rúmfræðilegt form, myndað af efnisögnum sem raðast upp af kraftlínum. Þannig var alheimurinn byggður upp af þremur umlykjandi hringferlum og því er logóískt tákn kúlulaga, tala frumbirtingar er þrír, tákn fyrsta hnattarins er þríhliða mynd—þríhliða pýramídi innan hrings. Fyrsta plánetuformið hefur tekið á sig mynd. Á kosmísku hlið hlutanna hefur hin Mikla Vera myndað fylgihnött.
Hin Mikla Vera er meðvituð um fylgihnött sinn. Vitund hennar stýrir honum og fylgihnötturinn er meðvitaður um Skapara sinn, en þó samvitund fylgihnattarins sé undir áhrifum hinnar Miklu Veru og það sé því gagnvirkni milli hennar og fylgihnattarins, hann hefur ekki vitund um hina Miklu Veru gegnum samvitund sína, en með óteljandi einstaklingsvitundum, þar sem samvitund hans er varla meðvituð um að þær séu meðvitaðar, er algjörlega annað efni.
Það býr því í fylgihnettinum, samvitund sem er sjálfsvitund; vör um eigin aðstæður og tilvist sem fylgihnöttur; og ótölulegs fjölda einstaklingsvitunda sem eru meðvitaðar um um sinn atómhóp umhverfis sitt kjarnaatóm, en eru ekki meðvituð um aðstæður annarra kjarnaatóm, sem þó eru hvert um sig, meðvitað um hina Miklu Veru.
Vitund hinnar Miklu Veru gagnvart fylgihnetti sínum er hægt að líkja við sjón mannlegs auga , en vitund fylgihnattarins gagnvart hinni Miklu Veru má líkja við sjón kóngulóar—ótölulegir fletir sem endurkasta ótölulegum fjölda mynda sem verður að samræma í heilanum—heila sem hægt er að líkja við “Hópvitund.“
Þegar allir guðlegu neistarnir eru fullkomlega aðlagaðir gagnvart hverjum öðrum þannig að fullkomin gagnvirkni viðbragða er í hópi þeirra, þá mun sameiginleg vitund fókusera myndfletina. Þegar því er náð er gagnvirk vitund milli fylgihnattarins og hinnar Miklu Veru, því þeir mætast á sama grunni.
Form fylgihnattarins er ákvarðað af sjálfsmynd hinnar Miklu Veru, að-skilið frá uppbyggingu vitundar eininganna sem mynda hana; og þegar Guðlegir Neistar hafa náð gagnvirkum viðbrögðum, öðlast sameiginlega ein-beitta vitund og sú vitund vinnur sem eining og því hæf til hlutlægrar vit-undar, er hin Mikla Vera eini hluturinn á hans sviði.
Hin Mikla Vera er vör við vitund fylgihnattar síns og innihald þeirrar vit-undar, sem er öll samandregin þroskareynsla hnattarins eins og áður hefur verið hefur verið lýst.
Hin Mikla Vera verður þannig var við hvernig þróun hnattarins er, og það leiðir að nýjum vitundarþætti í huga hans og sá þáttur verður að falla að því sem fyrir er; þar sem stöðugleika hafi verið náð og reglulegum hrynjanda komið á hjá fylgihnettinum, þessi einfalda örvun vekur athygli Logósarins og verður til þess að hann dregur hana til sín og leysir það sem kallast nýr þáttur inní vitund sína, en þessi ytri örvun hverfur fylgihnettinum og fellur í undirmeðvitund hans og þannig staðlast viðbrögð hans.
Í vitund sinni vinnur Logósinn úr þessum nýja þætti og aðlagar hann og öðlast vitundarsamræmi á ný. Meðan á því stendur dragast allir kraftar hans inná við í þeirri íhugun og útgeislun hans er engin. Þá er vitund hans ekki á heimi sínum. Þá er sólkerfinu haldið saman af eigin sjálfsvitund sem það hefur öðlast við endurtekna íhugun Logósarins þegar nýjar hugmyndir koma til hans frá sínum eigin kerfi.
Sólkerfið er upp á sjálft sig komið og stendur í stað, en endurtekur stöðugt hrynjandann sem það hefur náð og staðgast, og jafnvægi kraftanna sem náð var við athygli Logósarins er komið í form.
Eftir að hafa ígrundað og aðlagast hinni nýju hugmynd sem kom fram (í þessu tilfelli, þrefalda einingu—ferðaatómsins, með vitund annars vegar og umlukin líkama hins vegar) vaknar hin Mikla Vera úr þeirri sjálfskoðun til íhugunar um gerð eigin kerfis.
Vitundareiningarnar sem þróast hafa í fylgihnetti verða strax varar við þessa nýju örvun. Þeir (fylgihnettirnir) eru meðvitaðir um viðbrögð og gagnvirkni á milli hugastjórnandans og tengds líkama og á þeirri frum-gerðarhugmynd halda þeir áfram að þróast.
Þannig verður til nýtt álag sem rýfur jafnvægið sem náð var í hóphuga fylgihnattarins og þar af leiðir verða allar hinar dreifðu einingar sem fylgi-hnötturinn samanstendur af, að fylgja aftur braut þessara leitandi atóma, auk vitunda hins Guðlega neista og líkama sjöunda sviðs.
Frumgerð fylgihnattar sem staðgast meðan á íhugun Logósarins stendur verður áfram eins. Þetta getur þú séð fyrir þér, snúast um Logósinn á sjöunda sviði.
Guðlegu neistarnir sem hafa þróast út frá sjötta sviðinu og safnaði þar um sig efni þess sviðs og ferlið er endurtekið, nákvæmlega eins og áður:—
(a) Endursamhæfing Neistanna.
(b) Aðlögun viðbragða sem byggir upp hópvitundina.
(c) Gagnkvæm viðbrögð hópvitundarinnar og vitundar Lógosins.
(d) Íhugun Lógosins að nýrri hugmynd.
(e) Stöðlun endurtekinna viðbragða fylgihnatta.
En það er með öðrum hætti í þessu tilfelli. Á þeim tíma sem þróun fyrsta fylgihnattarins átti sér stað, var ekkert í áru Lógosins nema atóm-sviðin og þessi fylgihnöttur, en þegar myndun annars fylgihnattarins átti sér stað, var sá fyrsti að gangast undir nýjan þróunarfasa. Lógosinn sem hafði uppgötvað möguleikann á að gefa atómunum sína eigin eiginleika, hugsaði um atómin þannig og þau urðu innblásin.
Atóm sjöunda sviðs, eins og á öllum sviðum, eru stöðugt að hreyfast áfram eða aftur eins og í fallaskiptahreyfingum þegar jákvæðir logóískir fasar draga þau inn að miðjunni og neikvæðir fasar hans þrýsta þeim út á við, athygli daufra vitunda atómanna dragast að Logósinum í jákvæða fasanum (munum að staður í þessum hugarferlum í áru Lógosar þýðir í raun ástand), atómin fá í sig þá mynd eins og Lógosinn sér þau, því taka þau í sig sama hrynjanda og fyrstu þróuðu atómin fengu þegar Lógosinn varð meðvitaður um vitundarástand þeirra—það er að segja, við lok þróunar þeirra.
Þessi nýju atóm byrja þar sem hin fyrri enduðu. Við frumkrafta fyrsta fylgihnattarins raðast þau fljótt í sömu gerð og fyrirrennarar þeirra og ná fljótt þroska þeirra. Þau verða síðan að ná samhæfingu í viðbrögðum, sem er sameiginleg vitund, til að verða meðvituð um Lógosinn, og sami ferill endur-tekur sig eins og í fyrra tilfelli.
Er fyrsti atómshópurinn hefur lokið þróun sinni í öðrum fylgihnettinum eins og lýst hefur verið, heldur hann áfram og undirgengst þriðju þróunina á fimmta sviðinu.
Þegar annar atómshópurinn í fyrsta fylgihnettinum, heldur áfram með sama hætti á sjötta sviðið og er fangaður og raðað upp af þeim frumkröftum sem fyrir eru frá fyrsta atómahópi; samtímis er þriðji atómshópur sendur af Lógosnum til að manna fyrsta fylgihnöttinn, hann hugsar nú atómin með tveim umluktum hvelum og nýju atómin er því gefin hæfileiki til að safna um sig efni tveggja sviða.
Þannig heldur ferlið áfram þar til fyrsti hópur ferðaatóma, sem hver um sig hefur safnað umhverfis sig efni allra sviða og hefur þróað, hefur byggt upp fylgihnött á fyrsta sviði, og hver fylgihnöttur á undan er mannaður Guðlegum neistum, sem hver þeirra hefur byggt upp sjálfur í röð efnissviða í samræmi við þá þróunarstöðu sem hann hefur náð.
En fyrsti atómshópur Guðlegra neista, með áunnum kröftum sínum, hefur hugsað sitt form, Lógosinn hefur orðið var við þá staðreynd og sent út seinni hópa með ávinning fyrsta hóps sem hugmynd í vitund þeirra. Það er að segja að hver sá hrynjandi sem náðst hefur er erfður af þeim hópi sem tekur við.
Þetta er það sem kallað er innþróun. Útþróun er tjáning á þessu í efninu á hvaða sviði, þar sem útþróun heldur áfram.
Það má sjá af þessu sem hér er sagt að framan, að að lokum munu öll sjötta sviðs atóm mun fara í gegnum þennan ferill.
Þú munt sjá, að líkt og tákn fylgihnattar a sjöunda sviði var sívalningur með þriggja hliða tákni—pýramídi með þremur hliðum, er sjötta svið fjögurra hliða tákn, teningur og þannig gengur þetta niður sviðin.
Fimmta sviðið hefur fimmhliða tákn.
Fjórða sviðið hefur sexhliða tákn.
Þriðja sviðið hefur sjöhliða tákn.
Annað sviðið hefur áttahliða tákn.
Fyrsta sviðið hefur níuhliða tákn.
Þú sérð að tölurnar eru samanlagt ávallt tíu og talan níu er fjöldi hliða sem mynda táknið sem táknar kraftana á fyrsta sviði. Þrír margfaldaðir með þremur er fullkomin tala fyrsta sviðs.
Talan tíu er fjöldi kraftanna í birtingu okkar sólkerfis, en níu er tala Kosmos og kraftsins sem kallaði sólkerfið fram í birtingu, þegar sá kraftur birtist á fyrsta sviðinu.
Kosmísku sviðin og tákn þeirra.
Lokað er fyrir athugasemdir.