28. KAFLI
LÖGMÁL ÍHLUTUNAR EÐA FÆRSLA ATHAFNA MILLI SVIÐA.
Aðferð réttrar íhlutunar er lítt skilin, því hún snertir innri meginreglu pólunar.
Íhlutun má skilgreina sem aðferð til að færa orku fínni sviða til þéttari sviða á innþróunarboganum. Það verður að skilja frá niðurþrepun. Hún er svipuð aðgerð á þróunarboganum. Við tölum um niðurþrepun og upplyft-ingu orku á þróunarbrautinni og íhlutun og sundurgreiningu á innþróunar-brautinni. Mikilvæg hugmynd er varðar gott og illt er falin í þessari skilgrein-ingu. Íhlutun er því aðgerð til að efla orku á „formþátt“ þróunar.
Við verðum að muna að lífstraumur streymir frá Lógosnum og verður að koma niður í efnið til að skipuleggjast og þegar hann hefur mótað formið með innilokun í efninu, notar hann það form sem mót, eða strangt til orða tekið, sem grunnmynd (fyrir hið fínna umhverfis, það þétta) og þegar sú efnisgrunnmynd hverfur, viðheldur það fínna forminu við eins og það var, því kerfisspennan er orðin vani.
Aðferð upplyftingar er að aðskilja þétta efnið frá því fínna, en aðferð í-hlutunar er að læsa tvö snertiöfl í efnishnút. Þetta er eins og þú sást sem aðferð í sköpun á atómum.
Aðferð íhlutunar er byggð á Lögmálum aðdráttarafls og miðflóttaafls, og pólunar, í allri útfærslu hugmyndarinnar um pólun setur það Lögmál Í-hlutunar í gang, því pólun kveikir á íhlutun, íhlutun ræðst af pólun þegar sameining á sér stað lárétt og klofningur á sér stað lóðrétt.
Meira hefur verið sagt en þú getur skilið.
Lokað er fyrir athugasemdir.