Sem í ljósi birtist
skuggi
líður í grárri mósku
hljóður
löngu liðna tíma ber
vitur
lýsir ef þú leitar
maður
í huga þér.
Sem í myrkri kviknar
ljós
leikur í litum sínum
hljóma
himins tóna ber
ákallið
ómar ef þú hlustar
maður
í brjósti þér.
Sem í eldi birtist
logi
roðar lífsins lit
hvítan
kærleik hjartans ber
tæran
andann þú finnur
maður
í hjarta þér.
SS ©1990-92
Við erum efnið,
fæðumst og deyjum,
hér sem við fyrst urðum
og seinna hverfum til.
Við erum andinn,
gæðum líf og eyðum,
hugsum, en þekkjum ekki,
hvaðan verður til.
Hvað ræðum gerðum sona,
sem spilla kostum þínum,
rífa hár þitt og hold
í von um auð,-ó móðir?
Misþyrma fóstru sinni,
í græðgi og heimsku,
eru forlögin þeirra
að verða síðastir sona?
– Ó móðir jörð.
SS ©1990
Það koma dagar
þegar ljósið er dauft
hugurinn myrkur
og sinnið snautt.
Vorið við gluggann
svo grænt,gult og blátt
litirnir dofna og hverfa
allt svo grátt.
Sólskin og hlýja úti
söngur lífsins ómar
hvað er svo þungt og kalt
sem þungir hugarórar.
SS ©1990