Stjörnur himins,
hamur heima,
hver stök
en saman sægur.
Stjörnur himins
heyrir til manna,
tíðum dimmar
en stundum bjartar.
Stjörnur himins
manna heimar,
blika á hvoli
skaparans ljóma.
SS ©1995
Ljóð og sögur
Stjörnur himins,
hamur heima,
hver stök
en saman sægur.
Stjörnur himins
heyrir til manna,
tíðum dimmar
en stundum bjartar.
Stjörnur himins
manna heimar,
blika á hvoli
skaparans ljóma.
SS ©1995
Sem í ljósi birtist
skuggi
líður í grárri mósku
hljóður
löngu liðna tíma ber
vitur
lýsir ef þú leitar
maður
í huga þér.
Sem í myrkri kviknar
ljós
leikur í litum sínum
hljóma
himins tóna ber
ákallið
ómar ef þú hlustar
maður
í brjósti þér.
Sem í eldi birtist
logi
roðar lífsins lit
hvítan
kærleik hjartans ber
tæran
andann þú finnur
maður
í hjarta þér.
SS ©1990-92
Við erum efnið,
fæðumst og deyjum,
hér sem við fyrst urðum
og seinna hverfum til.
Við erum andinn,
gæðum líf og eyðum,
hugsum, en þekkjum ekki,
hvaðan verður til.
Hvað ræðum gerðum sona,
sem spilla kostum þínum,
rífa hár þitt og hold
í von um auð,-ó móðir?
Misþyrma fóstru sinni,
í græðgi og heimsku,
eru forlögin þeirra
að verða síðastir sona?
– Ó móðir jörð.
SS ©1990