Category: Hugleiðingar um Gita

Hugleiðingar um Gita

12. Fyrirlestur

Kæru bræður.

Í rannsókn á kenningum um þessar tölur, er ekkert eins mikilvægt eins og taka inn í okkur anda tölunnar 1 af öllum tölum. Það er mjög erfitt fyrir hug og hjarta þar sem andi tölunnar er 1, þrátt fyrir að einn heimur sé margoft nefndur í vedískum þrætum. Vedaistar segja að drottinn allrar tilveru (bhootas) sé í hjarta hvers bhoota, eða sé innsta eðli alheimsins sem öll birting byggir á, á sama hátt er talan 1 innsti kjarni sem allar tölur byggja á. Þegar við segjum innsti kjarni, verðum við að gera töluna 1 að föstu tákni sem byggir á skilningi á rúmtaki líkamans og það er mikil mistök að að halda að atómið sé ekki í ytri hjúpi líkamans, heldur sé einhver staðar stakt og á leyndum stað í líkamanum. Við eigum að vita að atómið er líf líkamans og dreift um hann allan. Hinir fornu sögðu það það væri aðeins eitt sem er allt, þessi birti alheimur í öllum þáttum hans og við sjáum í heimi talnanna að talan 1 er í öllum öðrum tölum og drottnar yfir þeim. Þegar ég segi að hún drottni yfir, er vegna þess að allar aðrar tölur eru aðeins þættir hennar, og eiga sér einungis tilveru sem þjónar til að sýna mikilfengleika þess drottins. Heimurinn er aðeins til sem nauðsyn fyrir visku sálarinnar, því ef svo væri ekki, myndi hún ekki vera til. Það má segja að hún væri dauð, en viska hins eina Atma er lifandi viska og sem slík, eiga tölurnar tilvist í heiminum. Þessi eini sem við erum að ræða er andi þess sem við köllum einingu. Sem slík ber hún í sér allar tölur. Það er allt umliggjandi eðli og sem slíkt hefur í sér eiginleika þúsunda sem geta verið allstaðar í tilveru þessa mikla einingaranda. Ef við höfum þetta ávallt í huga, þá erum við lausir við margan misskilninginn sem rís vegna staðhæfinga Purana heimsspekinganna sem settu fram orð eins og Para-Bramham, eða æðsta Brahm, eða æðstu eiginleika, tákn um 10, 100, 1000, 10000, 100000 osfv. Allar tölur eru aðeins tilbrigði af því eina og sem er til staðar á öllum sviðum. Þær eru allir devar og eru eilífar og eru gerðar til aðgreiningar hverja frá annarri, af tveimur öflum sem mynda hina tvo miklu risa sem eru þekktir sem Jaya og Vijaya, sá er hliðvörður þess eilífa leyndardóms þess eina, og hinn er megin verkfærið í sköpun og eyðingu. Þessi andar eru þekktir sem viðbót og frádráttur, eða aðlöðun og fráhrinding, ofl. Gerum nú ráð fyrir að ákveðið svið sé táknað sem tíu þegar tilverusviðin eru númeruð, það þýðir að það svið er frá einu sjónarhorni miðja lífs á öðru sviði og má álitið sem æðra Brahm. Á öðru sviði gæti drottinn Kasyapa orðið miðjan og fætt af sér alla og meðal þeirra Vishnu og það er ekki í ósamræmi við yfirlýsingu á öðrum stað, um að Kasyapa sé sonur Bramha, eða sonarsonur Vishnu.

2. Eftir að þið hafið hugsað um þann sem er númer eitt, Purana Narayana, eða alsjálfið, getur þú skoðað hugmyndina sem liggur að baki pythagorísku jöfnunni 1 + 2+3 + 4=10. Hér gæti einhver vakið máls á því að tugakerfið sé ekki eina númerakerfið og þá gangi þetta ekki upp. Svar mitt er að tugakerfið er verk náttúrunnar, og hefur því verið tekinn allstaðar upp fyrir áhrif meistara heimsins. Auk þess má skoða þessa númeraheimsspeki með öðrum tölum. Tölur eru aðeins tákn og ekkert úr hugmyndaheimi manna glatast eða breytast með mismunandi sjónarhornum eða tölukerfum. Táknið 5 X 5 = 25 , er jafngilt tákn og táknið 10 x 10 = 1OO samkvæmt annarri niðurstöðu og því verða alheimssannindi óbreytt. Skoðum jöfnuna 1 + 2+3 + 4=10, aðeins betur, og horfum ekki aðeins á hana sem tákn, heldur að innri merkingu hennar sem tákn. Talan 10 í jöfnunni stendur fyrir alheiminn og hringur núllsins er dreginn með einum drætti. Þessi hringur táknar hin óendalega hringrá birtingarinnar og stendur fyrir Ekki-hlutar í Buddískri heimsspeki og Parabramham í Veda. Hringur með einn innan hans, eða hið óskiljanlega Alsjálf innan hans. Það er hin endanlega aðgerðarleysis, pralaya, sem mun gerast í fjarlægri framtíð eftir ótölulegan fjölda kalpas, para-nirvaníska hvíld. Þangað til er átrúnaður á hina miklu bramhina heimsins sá andi sem þekkur er sem Maheswara í sanskrits ritunum, andinn sem ríkir yfir tölunni 2, sem skiptir heiminum í tvennt, hinn innri og ytri — einstaklings sjálfið og ytri heiminn. Það er þetta sem færir alla meistara, mahatmas, til að viðhalda einstaklingsvitund sinni og vinna fyrir heiminn. Sá eilífi einn sem er miðja andlegrar sólar, sem má skilja að hafi sent frá sér geislahópa inn í hið kosmíska frumefni, pradhana, og hver geisli er lífsandi, Jiva, er sendur til að uppfylla ákveðnar skyldur og fyrirskipað að koma til skila árangrinum sem náð var í hin eilífa viskuforða. Tvíhyggja er nauðsynlegt drifafl fyrir einingu og hinir fornu heimsspekingar hafa sérstaka áherslu á þá staðreynd að Maheswara og Narayana séu aðeins tvær hliðar hins eina sannleika, sá fyrri lítur niður og sá síðari lítur upp. Sá fyrri er því skuggi sem er skapaður fyrir þróunina.

3. Þessi tala 2, krefst vandlegrar íhugunar. Það er bæði samræmi og ósamræmi sem mætast og því vísaði Sruti í Maheswara um hinar tvær hliðar, fegurðar og hryllings. Heimsspekingarnir lýstu því Maheswara og fylgjendum hans á sérstakan hátt. Annars vegar voru hinir miklu Rishees sem höfðu unnið sig upp til Nirvana, og hinir sem tóku á sig hryllilega lögun og athafnir. Mannlegar afbakanir, frumöfl, frumaflsverur, illmenni, þjófar og aðrir menn sem hafa unnið sig upp í andlegar hæðir. Á grunni tvíhyggju eru allir þar. Einnig eru önnur truflandi öfl þar, sumir með bjöllur og hávaða. Aðrir galandi eins og úlfar og aðrir geltandi eins og hundar. Í miðju þessa hryllingsfjölda standa þessir tveir máttugu, hengdir á hinn eina sem þróunarnauðsyn sem ríkja yfir þegnum þessa ósamræmis. Það er upphaf tvíhyggjunnar og ríkir því yfir hinu kosmíska Maya, eins og þeir lýsa því.
Þó tveir sé tala Maya, er það engu að síður hið hæsta einingarsvið sem hægt er að ná á þessum tímum. Ástæðan er einföld; því ef þú setur hvaða tölu sem er á skala númer tvo, tekur það hina stöðugu 1 1 1 1 og það er ekkert nema eining. Mismunandi tölur eru til staðar á sviði drottins tvíhyggjunnar í nánum tengslum við anda þess eina. Þar sem Maya birtir hið eina í mörgu og skapar margskonar skuggamyndir, er Maheswara hið skapandi afl alheimsins og ríður þar yfir á nauti. Af þessum fyrrnefndu ástæðum, eru tveir álitnir óheillatala, sem skapar alskyns óhöpp vegna eigin tvöfalda eðlis og vöntun á stöðugleika. Ef áhrif talna á málefni manna eru ekki tekin til, er hægt að skrifa mikið um þetta. Af eðlilegum ástæðum er álitið að allar jafnar tölur hafi tvo í sér, og eru álitnar hafa í eðli sínu óheppni, þó það eðli sé ekki áberandi. Ef öll tilveran er álitin tvíþætt, er talan 1 sál og andi, og talan 2 sé lífið og efni. Rúmfræðilega er talan 1 punturinn og tala 2 beina línan. Þar sem bein lína er fyrsti mögulegi hluturinn fyrir rúmfræðilega myndun, er ljóst að talan 2 er grunnur allrar birtingar.

4. Ef þið hafið skoðað vandlega anda tölunar 1 og 2, skiljið þið að talan 2, er hæsta svið sem maður getur náð. Það er sú guðlega hæð sem mannleg viðleitni getur náð í að öðlast samræmi úr öllu þessu ósamræmi. Drottinn Maheswara hvíslar í hjarta hvers guðlega hugsandi manns „Ó maður, þú skapari þessara dauðlegu ákalla og athafna, sérðu að sál þín er í öllu og dregur allt inn í þig. Þetta er hæsta stigið, stoppaðu og hugsaðu um drottinn Narayana. Þú munt þá vita að þú og ég erum eins, að þú ert = ég. Þar til verður þú að láta þér nægja stöðu þína í hinni miklu vitund, þar sem hver fruma tengist annarri með rafboðum.“ Kæru vinir, nú getum við haldið áfram með athugun á tölunni 3 , sem er ein sú mikilvægasta í talnalistanum, ég segi að hún sé mikilvægust vegna þess að talan mun, með réttum skilningi leiða mannkynið örugglega í gegnum ótal hættur sem steðja að honum á alla vegu. Þrír er tala sem skiptir allri tilverunni í þekkjandann, þekkinguna og hið þekkta, eða viðfangsefnið. Máttur skynjunar sem býr í lífinu, eða lífspúlsi, birtir sig sem hin hlutlægi Alheimur. Við getum snúið okkur aftur að tölunni 2 og íhugað hana sem hið eina og allt, hið eina er miðja sem birtir sig í hinum endalausa hring alls. Maheswara er því einstaklingsvitund sem birtir sig í alheimshringnum á birtingartímabilinu. Þegar hið endanlega pralaya á sér stað, hefur Maheswarra lokið hlutverki sínu og snúið upphafs alls. Sál Ekki-hlutar, eða þess eilífa núlls í algerri þögn er besta svarið við spurningum um Parabramham. Þessi eilífa tala tveir, ásamt tölunni þremur er hin sanna sál eins og hún á að vera. Mannleg tilvera er viðfangsefnið og tilgangurinn og skynjun á hinu hæsta sviði ættum við að gera ráð fyrir að vera stórkosmíska viðfangsefnið, markmiðið og skynjunin.

5. Íhugum vel og vandlega hvað hinir fornu vedísku heimsspekingar sögðu um Bramham. Þeir sögðu það sannleikann, visku eða skynjun og endalausan hringur. Sá fyrsti er Logos, sá annar er ljós hans í heiminum eins og Mr. Subba Row nefnir það og það þriðja er hinn birti heimur. Mannleg þróun er einfaldlega þróun hvers og eins manns og vex hlutfallslega eftir því sem hann rís hærra, hann ætti að halda fast í sinn eigin geisla — sál sína, Krist eða Krishna og stuðla að því að sú sál rísi enn hærra. Táknið er drottinn Krishna sem situr á svífandi fuglinum Garuda, hjartanu, eða rósinni í krossinum sem þekkt er sem swastica í guðspekiritunum. Ef þessu tákni er haldið stöðugt fyrir andlegu augunum, mun maðurinn verða maður og að lokum verða guð. Mikilvægi tölunnar þrír sýnist hafa verið vel þekkt hjá dulfræðingum á vesturlöndum, en mér er ekki kunnugt að sama áherslan hafi verið á töluna tvo í tengslum við hið eina og allt. Mikilsmetin hugsuður í Evrópu, skrifaði bók á vitsmunalegum nótum og greindi allan heiminn sem hóp á vitsmunalegu stigi sem leitaði miðju sem kallast egó. Mjög falleg hugmynd. En hvað er þetta egó, eða kónguló með vef sinn umlukinn feng sínum? Þessari spurningu er hægt að svara á fullnægjandi hátt, en aðeins með hugsun þeirra vitru, það er, aðeins með því að gera ráð fyrir að geisli sálarviskunnar væri ætlað að vinna á tvíhyggjusvæði Malieswares, halda sig ávallt við hina algeru einingu, eða visku miðjusólar. Ef hann er aðeins einn og allt annað eru aðeins þættir í vitund hans, þá segir það sig sjálft að hann er drottinn og allt annað er sköpun hans. En slík tengsl sjást ekki í alheiminum. Sólin rís og heimurinn snýst, hvort sem maðurinn vill það eða ekki og það er öruggt að það er eitthvað annað en mannleg sál, þó þetta eitthvað blási anda í þá sál og trufli kjarna þeirrar sálar, visku eða vitund. Þess vegna þarf heimsspekingur að vera viss um að það séu aðrir svipaðir honum, og að heimurinn sé fjöldi eininga, sem fylgi lögmáli margra í eina vitund.

6. Eftir djúpa íhugun kann einhver að geta sagt eins og Sri Krisnha í Gita. „Ég er, þú ert, og allir aðrir konungar eru,“ þá vaknar spurning, „Er sálin hverfandi tálmynd og ef hún var, hvernig var hún fyrir fæðingu mína og hvernig verður hún eftir dauða minn?“ Þetta er ein mikilvægasta spurning, sem ein og sér leiðir manninn til fullvissu um áframhaldandi tilvist og kenningarinnar um endurfæðingu, sem án guðspekilegrar hugsana vesturlanda yrði afbökuð og ónothæfur þáttur í lífinu og eins og hvatning til góðra verka. Hér getur talnaheimsspekin um töluna þrír í tengslum við töluna einn komið að góðum notum. Maðurinn skiptist í hugsanda, þekkingu og hið þekkta á vesturlöndum og þar endar það. Austurlandabúar ganga svolítið lengra og setja hvert fyrirbæri á sinn stað í heildinni. Við skulum hugsa okkur stutta tilveru eins jarðlíf manna sem hring. Það er vitundarhringur hugsuðar. Miðja hringsins er mannleg sál og radíus hennar er þekkingargeislinn sem með hringferð sinni skapar tilveruhringinn. Það sem nægilegur skilningur er á tölunni tveim hefur sannfært okkur um að það sé heimur utan okkar, og ákveðin staðreynd í vitund okkar að við erum lifandi í heiminum, skulum við kynna það rúmfræðilega. Gerum risastóran hring með miðju sem táknar alheiminn í nútíðinni. Hugsum okkur mannlegan hring sem er lítil með eigin miðju sem hreyfist eftir ummáli stærri hringsins og myndar röð hjámiðjuhringja. Gerum nú ráð fyrir að þessi hjól séu mannleg æviskeið. Við getum séð að á hverju augnabliki snertir miðja smærri hringsins radíus stærri hringsins. Sálin er miðja stærri hringsins og miðja smærri hringsins er efnislega egóið, og myndað til að gæta hverfandi bólunnar. Efnislega egóið er þreifari sem sendur er frá sálinni og er því þjónn hennar. Það er í takt við hina raunverulegu og stærri miðju og allt erfiði mannsins að hugarreynslu hans snúi inn á við, eða á austrænu málstökum, -að leita vitundarlega út til stærri miðjunnar. Hugmyndir um endalausan tíma og rúm, þær tvær grunnhugmyndir sem afmarka takmarkaðan lífshring, eru á sviði sálarinnar. Þið sjáið vinir mínir að tengsl tölunar þrír og einnar, eða þríeinnar tilveru manns sem sýnd er eins og hjámiðjuhringur sem dregst með stærri hring, þar sem miðja þess er — hin endurfædda vera, er lausn margra vandamála sem plagar hugsuðinn á allan hátt, ef hann missir tenginguna við sálina í raunhimni.

7. Snúum okkar aftur að tölunni þremur, sem er afskaplega mikilvæg, –þrír puntar sem mynda þríhyrning og flöt. Dulfræðilega þýðir það egó, með skynjunarmátt og efni sem mynda tilveru. Egó, þekking og hið þekkta, eru kannski ekki eins og við fávísir sjáum það, en er mun háleitara en sýnist. Það er ofar getu minni að lýsa því á hve margan hátt þessir þrír geta birst. Guðspekin segir að þrír geti birst á sjö vegu –geti lagað sig að og myndað svið fyrir mannlegar verur til að lifa á, annað hvort eðlilegar, eða erfiðari sem leiðir til hærri sviða. Þegar ég segi eðlilegri eða erfiðari, er átt við tengsl við þríhyrninginn, einföldustu rúmfræðimyndina með þremur hornum og þremur hliðum. Ef A B C er þríhyrningur, geta hliðanna, AB, AC og BC verið grunnlína þríhyrningsins ,en hornin A, B, C, má líta á sem erfiðari skrefin þar sem tilveran fer frá einni hlið til annarrar. Miðja þríhyrnings er samhæfingin og tilheyrir hærri sviðum, puntur, — rúmfræðilega nafnið fyrir töluna einn, — er sál forms og talna sem notuð eru til að sýna mismunandi svið og verða til af einum, tala hærri sviða- Þessi tala á hærri sviðunum sem kemur fram sem einn á lægri sviðum, hefur tvo þætti í sér í miðpuntinum, og þið munið sjá merkinguna sem hinir fornu heimsspekingar, sem sögðu að OM hefði 3 1/2 matms.

8. Töluna þrjá er ekki hægt að ofmeta. Ef óendaleiki tölunnar einn er hægt að setja fram í einingu með mörgum núllum og ef sú óendanlega tala er deild með þremur, er útkoman ávallt endalausir þrír. Hin óendanlega eining algerrar dulfræðilegrar tilvistar birtir sig snilldarlega í þremur hópum,— einn hópur fyrir hið algera, næsti fyrir hina hæstu guðlegu þætti, og þriðji fyrir birtingardevana. Ég segi deva, því þrír í upptalningu frá einum og upp í 10 getur aðeins táknað deva tilvist. Þið getið séð að talan 33 með mörgum núllum er talan sem táknar styrk devana og Purana heimsspekingarnir töldu devana þrjátíu og þrjá. Ef við leggjum saman tölurnar ofar þremur, frá 4 til 10 fáum við 49 sem samtölu. Kvarðarót 49 er 7 — tala hinna sjö hópa Pitir devas. Það eru sjö hópar Pitir deva og hver þeirra skiptist í sjö undirhópa. Þessir fjörtíu og níu Pitir devas hópar byggja hin birta alheim. Ef við bætum tölunni einn við, fáum við töluna fimmtíu — samtölu beinna lína og horna sem mynda tólfflötung, sem er byggingarefni alheimsins. Ef við tvöföldum töluna 49 yfir devas og Pitris, fáum við 98 og ef við bætum tölunni 3 (tala kasyapa) við 98 fáum við 101 — eða fyrstu töluna í töluröð 102 til 103. Hér skulum við hafa í huga hvað Sanskrít segir um Kasyapa— faðir frumaflana Aditi, Rakshasas og Diti ; Skaparinn ,prajapati, sem er þriðja sérkennið í eigin eðli. Tökum einnig eftir að Vamana, þriðji mikli avatar afkomandi Vishnu eftir fæðingu Bramha gegnum munn Varahi, kvennaorkuna, er sonur Kasyapa. H. P. B. getur þess einu sinni í neðanmáli í eldri Theosophist (riti) að eðli hins eilífa keisara Bali sem nú lifir í Patali svæðinu, mun verða að fullu skilið þegar eðli þess Avatars sem mældi hina þrjá heima með þremur skrefum er skilinn. Betri sýn á þróun heimsins er gefin í Secret Doctrine,- enska nafnið á hinum fornu Purana ritum, frá sjónarhorni hinna þriggja upprunalegu, fæst miklu meiri skilningur.

9. Við skulum snúa okkur að skoðun á tölunni fjórum, tölu sem er jafn mikilvæg og talan þrír, og án skilnings á henni er fullkomnun ekki náð, því talan 4 er ferningurinn, sem er fullkomin mynd, með sínum fjórum jöfnum línum og fjórum rétthyrndum hornum. Bein lína með rétt horn að annarri beinni línu eða fleti, gefur okkur hugmynd um jafnt fyrirkomulag í heimi vitunda í tengslum við sálina, meðan bein lína sem hallar að fleti, hefur þrengri nálgun við þann hluta sem hún tengist, hluta sem fellur í skugga þegar andlega sólin er í hágöngu og baðar flötinn. Við mennirnir sem eru mjög hallir að hugarsviðinu, erum nátengdir skugganum sem mætir augum okkar. Við verðum að muna að heimurinn er einn, en hefur margar hliðar og þar með hægt að skoða hann frá mörgum hliðum. Sagt er að framburður OM hefur í sér þrjár matras að sögn fornu heimsspekinganna, ásamt þeirri staðreynd að þrír puntar í rými myndi þríhyrning er nægilegt til að sannfæra okkur um að, dulfræðilega er það ekki eins auðvelt að fara frá þrenningu til ferndar eins og stíga upp stigþrep. Ferill frá þremur til fjögurra hefur í sér mikla breytingu og merkingu. Hinir upphaflegu þrír hafa lokið hringferlinum innan 1-10 sviðsins og byrja nýjan hring með tölunni fjórir. Sumir heimsspekingana hafa séð alheiminn sem þríeinan en aðrir sem sjöþátta, aðrir sem tífaldan og enn aðrir sem fimmfaldan. Þessi mismunandi sjónarhorn eru byggð á dulfræðilegri stærðfræði og til að skilja eitt sjónarhornið til hlítar, er að skilja þau öll. Ef öll sjónarhornin eru ekki runnin frá einu miklum sannleika og ef eitt sjónarhornið er endurtekning, þá erum við ekki undir réttu horni við svið þess sanna og vörpun skugga undan sannri sól himinsins.

10. Til að skilja aðstæður, verðum við að skoða kosmosinn sem fullbúinn þegar við höfum upprunalega þrjá, og þá verður að deila allri tilverunni í hið algera, hugsýnina og útfærsluna. Hið Algera er einn, Hugsýnin er annað, eða hið algera líf á hreyfing og þrír það sama er útfært, eða krystallað. Það er engin höfnun við þessa þríhyrningslöguðu útfærslu alheimsins
ef þú samþykkir að skipta hverjum stærri þríhyrningi upp í smærri þríhyrninga. Þá hefur þú fjóra sem samsvara fjórum hornum þríhyrningskeilu sem mynduð er af fjórum þríhyrningum, andi fyrsta, annars og þriðja hefur verið fangaður í einfalda fjögurra hliða keilu sem mynduð er af einu punti, tveimur beinum línum og þremur þríhyrningum. Slík einföldun leiðir til ruglings og nálgast tregðu nútíma vedista sem einskorða alheiminn við engan Parabrahm og kallar allt fölsun. Þegar við einskorðum okkur við keilu fjögurra þríhyrninga, stara aðrar tölur framan í okkur og segja okkur að við höfum stoppað of snemma. Það eru sex beinar línur, tólf fletir og að þó 6 = 2×3 og 12 =3×4, við höfum engu að síður, engar viðbótartölur deilanlegar í þætti, sem ganga inn í þessa einföldu rúmfræðimynd okkar. Af þeirri ástæðu eru þríhyrningsmyndun kosmosins ekki nægilega einföld og fullnægjandi fyrir okkur, þó að dulfræðilega séu öll yfirborð alheimsins deilanleg í þríhyrninga. Af þessari ástæðu hafa sumir heimsspekingarnir, meðal þeirra hinir puranísku, séð kosmosinn sjöþættan — sem ekki er myndaður af sjöflötungi, heldur tveim samþættum þríhyrningum með miðpunti, sem tengist sexhyrningi í alheimshvelinu með miðpunti. Við skulum því skoða töluna fjóra frá sjöþættum sjónarhóli.

11. Hvaða sjöskiptingu eigum við að skoða? Hin sjö svið, sjö flokka Pitris, hinir sjö frumþættir eru ekki skýrir sem sjöskiptar rúmfræðimyndir, ég legg því til að við tökum hin fimm föstu efni, þríhyrning og punti sem sjöskiptingu og förum niður frá punti í tólfflötung. Höfum í huga hvað H. P. B. sagði um 10 sephiroth— sjö birtir og þrír hærri sem kóróna. Í samræmi við þessa útskýringu H. P. B., hef ég reynt að gefa fátæklega lýsingu af hinum þremur hæstu sviðunum hinum þremur upprunalegu Genius í kosmosinum, einn sem tengir geislanna saman með þræði Vyswanara, eða jagrat, vökuvitund og er bundin af þríhyrningi markmiðs, þekkingu og efnis, annar Genius tengir allt með ákveðnum hugsýnum og sá þriðji dregur allt saman í eiginleika punts í Nirvana. Þar sem ég hef nefnt sviðin sjö, er ljóst að ég lít til tíu sem réttu töluna sem H. P. B. nefndi. Allur alheimurinn er deilanlegur í Nara=hugsun, Nari=líf eða andardrátt, og viraj=form, það er skýrt að þau þrjú svið sem ég hef vísað til, þ.e. nr 1, 2, 3, eru hæstu tilverustigin. Stór-kosmosinn er meira en einstakur heimur og við skulum snúa okkur aftur að sviði Satya, eða sviði drottins Bramha, hinum kosmíska og einstaka dreymanda.

12. Hér er mikilvægt að greina eðli miðþáttarins sem tengir tvískiptinguna. Þessi þáttur tengist báðum hliðum og hefur enga tilvist án þeirra. Í þrískiptingu tímans, fortíð, nútíð, framtíð, er miðþátturinn aðeins stærðfræðileg tilvist sem tengir fortíð og framtíð og stendur á grunni hugarvillu sem tilvist. Þessi hugmynd tekur til þriggja sviða , bhoo-bhuvar og suvar, (efnis, tilfinninga, hugar), hinir þrír þættir sem stýra manni í jarðvist, mun kasta ljósi á eðli efnissviðsins (bhuvar loka) og tengsl þess við guðlegar verur einnig þegar þær taka sér jarðvist. Ef við gefum okkur að tala alheims sé 10, getum við ekki gefið formlausri tilvist númer, þar sem hún er óhugsandi. Við verðum því að skipta þessu í tvennt, lægri helming í formi og efri helming í engu formi, við sjáum því töluna fimm af tíu, þ.e. 5 rúmmyndir hina föstu tilvistarþætti efnis. Þess vegna hafa tvö af sjö sviðum sem við erum að skoða, ekkert að gera með form og tilheyra því það sem má kalla dhyana, yfirnáttúruleg. Þau er tvö af sjö sviðum sem maður þarf að ganga gegnum áður en hann tekur sína stöðu í vyswanara hlið í hærri þríhyrningnum. Sama á við í kosmísku þróuninni sem má kalla þokukennd svið þar sem stöðug form eru ómöguleg og þar sem fjöll eru vængjuð, samanber yfirlýsingu Purana, sem skeður fyrir dauða Hiranyaksha — sálar heimsins.

13. Sjöunda sviðið, talið er neðan frá, eða fjórða sviðið, talið ofan frá þekkjum við allir sem svið drottins Bramha, anda kosmískrar hugsýnar. Þið vitið einnig að hann hefur fjórar ásjónur og það er númer athafnasviðs hans. Þessar fjórar ásjónur svara til fjögurra átta m.a. fjögurra þátta heimsins sem ekki nást og eru eftir og sem ræður sjöskiptingu efnisins. Bramha sjálfur er alstaðar og ekki bundinn neinu ástandi. Þessi Bramha er hin fyrsti Jiva sem getið er í Veda ritunum og er sagður vera sonur hins eilífa hjá Purana höfundum. Hann er kallaður sonur föður, eða faðirinn sjálfur í tjáningu. Svið föðurins er óendanleikinn og hann er kallaður Ananta, eða eilífðin, eða sonurinn sem er drottinn endanlegs hvels, þekkt sem eitt sólkerfi
. Sýnilega sólin er aðeins hið birta hjarta Tejas, þessar sonar og er efnislega miðja alls orkustreymis í okkar sólkerfi. Talan fjórir hefur sérstaka tilvísun fyrir okkur hindúa, því hún er tala Veda og eru hinir fjórir þættir Bramhic sviðsins, og táknar Norður, Austur, Suður og Vestur, og vísar í fjóra flokka Deva sem þekktir eru sem Viswa devas, Vasus, Rudras og Audityas. Hugleiðum nú alla birtinguna sem fjóra, sá fyrsta er hið Algera, annað er hugsun, þriðja er lífið, og fjórða sem formið, og þessir þættir svara til hinna fjögurra meginregla fjórðungsskiptingar sem eru að baki stéttarskiptingu manna, Bramhins, Kshatriyas Vaisyas og Sudras. Það er einnig skipting á hinum fjórum meginreglum kosmíska sviðsins, sem vinna gegnum hringstreymi tímans sem mynda hinar fjórar aldir Krita, Treta, Dwapara og Kali, eða aldir gulls, silfurs, bronz og járns. Þessi fjögur tímabil, eins og þið vitið, skiptist í hlutföllunum talnanna 4, 3, 2 og 1, en veruleikin skiptist í talnaröðinni 1, 2, 3, 4. Samræmi tilverunnar er því samkvæmt 4, 3, 2, 1, og meðalævi manna er samkvæmt því 400, 300, 200 og 100 ár, (vide 1st. Kafli Manu).

14. Snúum aftur að fjórum, sem er mikilvæg sem einn að viðbættum þremur. Þrír er tala möntrunar OM og yfirfærslan er því í þremur þrepum, sem byrja frá einum punti í landi þöguls sannleika, sem færir okkur aftur til sama lands. Sannleikurinn hefur sent geisla sinn gegnum tvö svið, líf anda og sálar inn í fjórða sviðið, svið hlutlægs lífs, eða, föðurnum er fæddur sonur. Af sömu ástæðu eru 7unda og 10unda mjög mikilvægar og allar tölurnar frá einum til tíu er hægt að rita þannig.

Í Purana setningarfræði er tölusvið talna séð sem upphaf allra hlutlægrar birtinga, sem fjallið Kailas og þar er hólf Manasa, þar sem allri orku algildra hugsana er komið fyrir. Það hleðst upp á Kailas og byggir birtingu heimsins, og norður af því er hvíldarlandið, eða land Mukti eins og Bheeshmain sagði í Mahabharata. Það er sama upphleðsla sem birtir sig sem Akas á sviði 4 og Akas myndar líkama drottins Bramha. Hlutlægur þáttur hlutlægs eðlis og sýndur sem 4=2×2. Ég mun ekki dvelja meira við þessa tölu, og bið ykkur að skoða vel hvernig þessar mikilvægu tölur, þrír og fjórir eru í sanskrít og guðspekiritunum.

15. Til að takast á við töluna 5, þarf varla að segja ykkur að hún er mjög mikilvæg og H. P. B. kallar hana fullkomnustu töluna. Þessi tala er miðlína talnaraðarinnar að tíu, sem byrjar í núlli og endar á núlli. Hún er því tala orku Parabramham — hin órekjanlegi straumur. Viðbót við hinn mikla straum þar sem fjórar tölur eru til hvorrar hliðar. Þeir sem lesið hafa greinina „Signs of the zodiac“ eftir Mr. T. Subba Row, minnast kannski túlkun hans á orðinu Makara. Hann leit á það sem pentagon, og fimmfaldan uppruna birtingarinnar sem form straumsins, sem kallað er Makaravahana í Sanskrit. Þessi Parabramham er hvorki Sat né Asat, hvorki hlutur né efni, hvorki Purusha né Prakriti, en þessi fimmstjörnu straumur á upptök sín í, og setur allstaðar mark sitt á neðar í birtingunni. Heimsspekingarnir sem litu á alheiminn sem sjöskiptan urðu að viðurkenna að hærri þrenningin væri á sérstakan hátt, ein í þrennu. Það að auki er hver sjöskipting sem hægt er að nefna þróun frá upphaflegri þrenningu svo hinir tveir samanlagðir mynduðu tíu, eða tvöfalda fimmu. Einnig að samtengdir tveir þríhyrningar með miðju í, sjáum við töluna 5 koma sér fyrir eins og sést á myndinni.

Það er því ekki mikill munur á milli fornu kenninganna um upphaflegu þrenninguna og afleiddrar sjö, og vedaísku kenninguna um fimm Kosas (þynnur), Annamaya, Pranamaya, Manomaya, Vignyanamaya, og Anandamaya. Ég þarf varla að benda ykkur á mikilvægi tölunnar fimm í Sanskrit ritum. Hin fimm líffæri, fimm skynjunarfæri, hin fimm tilvistarefni (bhootas), fimm finni skynfærin (tanmatras), fimm líkamir (Kosas), fimm orkustöðvar) pranas, fimm eldar, fimm fórnir (yagnas), eru nokkur dæmi. Í grundvallaratriðum er mannsmynd svipuð fimmstjörnu, og því þurfum við ekki að vera hissa á tölunni 5, þar sem það eru sjáanleg fimm í hverri sjöskiptingu í náttúrunni.

16. Það að mannsmynd er lík fimmstjörnu, hefur djúpa merkingu. Myndin
sýnir tákn um mannveru eða hugsuð í mannlegu hjarta. Á þeirri stundu þegar maður glatar þeim einkennum sínum að vera kallaður hugsuður, er hann ekki lengur mannleg vera, þó það sé engil af hárri gráður. Sú staðreynd að við erum á fimmta sviði af tíu, talið ofan frá og ofar fimm lægri formsviðanna, gefur til kynna að það sé svið sem maðurinn geti náð. Jafnvel hér geti hugsuðurinn beitt allri hugarorku sinni og beint henni upp á við, eða að vera í Samadhi. Hann getur því verið laus við form og er ekki í beinum tengslum við heima formana. Ef hugsuðurinn samsvarar sér í tilvist á fjórða sviði er hann ekki lengur hugsuðurinn, heldur hugsunin sjálf. Þetta fimmta svið má skoða sem nokkurskonar Nara-Narayana athvarf þar sem drottinn allra sviða gefur hinum andlega hugsuði persónulega sýn. Þannig getur tilvistareðlið endurspeglað það.

Hringurinn táknar hin endalausa hring, eða sannleikann að baki rými alheimsins, og hringmiðjan er ein með honum í andlegri hugsun. Þríhyrningurinn táknar efnið sem vera hjúpar sig með, eða takmarkaða aflinu sem gerir hugsuðinn að einstaklingi. Fimmta sviðið, eða annað sviðið í sjöskiptingunni, frá 4 til 10, er vera takmörkuð af tilveru við eitt sólkerfi. Það er neðan við svið drottins Bramha, sonar óendanleikans. Það er svið Bramha-Rishees, eða hugarvera sem eru undir drottni sínum, Soma, hinu gullna eðli sem fyllir hveli óendanleikans. Þeir eru Budhi verur, algjörlega lausar við smámuni Kama. Höfum í huga hið kunna máltæki; að Bramhins eru þjónar drottins Soma (Yfirdrottins).

17. Atma, Budhi, Manas, hjólin þrjú, gefur sérhverjum meiri ferð og kemur á ákafa athafnanna í hugsun, Manas, sem er bundinn innan eins sólkerfis og færir okkur til töluna 6, eða sjötta svið, svið Raja-Rishees. Þið vitið allir kæru félagar að þessi tvö hugtök, Raja- Rishee og Bramha-Rishee, koma oft fyrir í sanskrit verkunum, og ég hugsa að hugtökin hafi tilvísun í lífseðli þeirra beggja. Í hina forna samfélagi, var konungur, raja, sá sem stýrði athöfnum fólksins og var einnig upphaf sálarlífs þess, meðan Bramhin var andlegur drottinn. Konungur var því beint undir þessum Bramhinum og hann hafði ekkert afl til að ráða vilja þeirra. Ef við færum þetta á aðgreininguna milli Bramha-Rishee og Raja Rishee, eru hinir fyrrnefndu íbúar andlegs sviðs sem hefur ekkert samband við jarðsviðið. En Raja- Rishee eru áfram innan formsviðsins, er í annarri stöðu. Þeir hafa sýn á atburði á neðri sviðum og getur brugðið á sig jarðneskt efni ef þörf er á. Ef athöfnum hugans er beint upp á við, hefur hann alla yfirburði Bramha-Rishee. Þetta svið svarar til Jano-sviðsins, eða 5ta sviðsins neðan frá á hinum sjö sviðum, eins og við eru vön að telja þau. Ef við vísum í Vishnu Purana í Adhyaya, er það svið hugarsona Bramha þ.e. Sanaka, Sanat kumara og fleiri. Þetta var kallað Kumara stigið af H. P. B, og er það stig sem ég hef kallað svið Raja-Rishees. Einfaldasta rúmfræðimyndin er keila fjögurra jafnhliða þríhyrninga

Og þið sjáið mikla líkingu með þessari mynd og þríhyrningi með punti í miðju sem gaf til kynna 5 sviðið. Þið sjáið að þessi keila er mynduð frá þríhyrningi sem dregin er upp frá miðjunni í ákveðna fjarlægð og tengdur hornapunti grunnþríhyrningsins. Jiva hvers bhoota verður að vera í hjarta þess bhoota, jiva þessarar keilu er í hjarta hennar, eða þyngdaraflmiðju hennar. Jiva hefur punti í toppi og annan í grunni, miðju grunn þríhyrnings. Vinnan í grunninum, athafnir manna hið neðra er hægt að leiðbeina og beina upp á við að krúnunni, mannvera getur staðsett sig á himni og neytt einhvers somasafa með Bramhina bræðrum sínum. Þetta svið er sjötta sviðið, við sjáum að myndin er byggð af sex beinum línum, þremur sem ganga upp í krónuna og hinar þrjár eru grunnlínur benda á það sem viljinn segir. Það eru aðrar vangaveltur sem tengjast þessari mynd sem ég læt ykkur um að hugleiða. Skoðun á öðrum rúmfræðimyndum er verkefni sem ég geymi til síðari tækifæri.

Hugleiðingar um Gita

11. Fyrirlestur

Kæru bræður.

Af því sem þið heyrðuð á síðasta sunnudegi, hljótið þið að hafa skilið, að minnsta kosti lítillega, hverskonar lífi er mælt með fyrir mann sem vill ganga hærra upp stigann til meiri andlegrar fullkomnunar í leit að sannleikanum og lifa með Sri Krishna, sem stöðugt vinnur fyrir mannkynið og örlögum þess og á sama tíma er laus við afl sársauka og ánægju sem ræðst af Karma eins og hjá flestum mönnum. Þið vitið að ég hef kallað það Yagníst líf, af þeirri ástæðu að það er líf eins sem fórnað er fyrir hina mörgu, ásamt því að fórna persónunni fyrir sálina — sem ávallt vex og í einingu með Alheiminum, eða logos, Eswara. Fyrsta fórn nema fyrir hina mörgu, fellst í því að að vinna ávallt í að létta sorgir manna. Önnur er að fórna persónunni fyrir sálina, sem fellst í að afneita ánægju sinni af veraldar gæðum og að halda sig aðeins við það sem þarf til að gegna skyldum sínum við aðra. Þriðja fórnin er leit sálar upp til til logosar í viðleitni til hins eina sannleika, sem leiðir hana til þjónustu við aðrar sálir sem enn eru í myrkrinu. Í fallegri setningu í Biblíunni, er mannleg sál eins og lampi sem ekki er skyggður. Sá lampi geislar huglægu ljósi sem lýsir mönnum og er því rás Alaya eins og segir í „Seven Portals.“ Slíkt huglægt ljós hjálpar öllum mönnum í þroska þeirra og því er lampinn einn eilífðarheima Bramhina. Hann gefur heiminum ljós en tekur ekkert sem heimurinn gefur og er því yogi. Hann afneitar ekki aðeins veraldlegum hlutum, heldur jafnvel uppljómun Nirvana, eðli Ambrosiu (guðaveigar) sem hægt er að njóta með devunum í fullkominni hvíld (Sanya).
Þetta er eðli innstu þekkingar (gnyana) og er sá upplýstur maður (Bodhisatwa). Í stuttu máli er það fullkomnun mannlegrar þróunar og táknuð með jöfnunni 2=1+1, því tveir eru aðeins einn sem sýnast tveir, allir einir í alheiminum eru tengdir anda samhæfingar, eða ódeilanlegum anda sem kallast hin endanlegi Purusha, eða óbirt hugsun. Það er eitt ástand hins eina, en samt margra sem Sri Krishna lifir í og allir í honum. Ef ég misskil það ekki, er það ástand sem er hægt að lýsa með orðinu Nirmanakaya (líkami skaparans) í guðspekiritum. Hinar þrjár fórnir sem ég minntist á, eru þrír þættir Yagna og mynda saman hinn sanna Yoga, sem aðeins maður getur orðið. Það er þreytt sögn á Indlandi, að töfraplöntur vaxi á öllum vegum án eftirtektar, og fyrir mér sýnist hún eiga jafnvel við um Yoga. Dulspekihluti heimsins sýnist mér vera æstur í sókn eftir Yoga. Hindúar nærðu gamla skólann og unnu eftir misskilinni hugmynd um að efnisleg þjónusta fyrir meistarann myndi reisa þá upp á topp hins gullna fjalls, hrópandi „ó meistari sem ég vill þjóna og mun kasta á mig auman bliki sínu.“ Hann heldur að Yoga sé bragð sem meistarinn muni ekki upplýsa við neinn sem ekki hefur þjónað honum efnislega. Vestrænir menn eru einnig haldnir þessari tímabundnu aðdáun þegar þeir kalla „látið mig hafa meira af þýddu efni um líf Yoga eftir höfunda um Yoga.“ Þeir hafa ekki grun um þær gullnu námur sem liggja nú þegar þýddar og til staðar í bóksölum Vesturlanda. Allur sannleikur um Raja Yoga sem sannur guðspekingur þarf að vita, er nú þegar í tveimur verkum , Manu Smriti og Bagavat Gita, svo ekki sé minnst á skrif H. P. B.

2. Sri Krishna kallar því þennan ferill yagníka lífs sem hann hefur frætt Arjuna um, Yoga (1st Sloka 4th Chr.) Í raun er Yoga og Yagna samþætt og óaðskiljanlegt, þó að fólk skilji það í dag sem aðskilda þætti. Yoga kemur af rótt orðsins Yuj, að vera með, í merkingunni að taka þátt í. Þar sem hjartað er miðja manns, er með sama hætti heldur yogi hjartans sig í miðju alheimsins og þar með í sálinni. Sálin, eða hærri hugurinn, er drifafl mannlegra tilveru, miðja hærri og lægri hvela tilverunnar og eins og ég hef áður nefnt, hefur yogi hjartans himneska hvelfinguna að ofan og jarðneska hyldýpið neðan við sig og yoga hans er því tvennskonar. Hann tekur þátt í hinu efra með íhugun, og í athöfn hið neðra. Orðið yagna er dregið af Yaj, að þjóna, sem merkir einnig tvöföld þjónusta, þjónusta veitt hið neðra, er þjónusta veitt að ofan. Þar er Bramparpana karma, sem er svo illa skilið í dag, því í góðri sögn er Bramha persónugerður „sá sem gefur fátækum, lánar drottni.“ Vinir mínir, þið getið ekki hugsað of oft eða né of mikið um þessa höfgu hugmynd um Bramparpana Karma; því, ef þetta land á að rísa upp aftur, í orðsins fyllstu merkingu, þá eru það aðeins vitrustu synir þessa lands sem geta náð að vekja aftur það eðli hugar og lífs landsins og fleyta því á öldur athafna. Engin pólitískur, samfélags- né vitsmunalegur órói getur komið á fót hjarta siðferðis sem gæti kallast Bramharpana líf ef þetta hjarta er of veikt eða ekki til staðar, sem ég því miður tel að sé. Þetta karma er byggt á þríhliða fórn sem ég hef vísað til hér á undan og er lykilnótan að Bagavat Gita og þannig höfðar Gita sjálf til allra hugsuða og er lofuð, jafnvel frá sjálfum kristnum prestum — lof sem er augljóst af staðhæfingu, þó fáránleg sé, að Gita sé framhald Biblíunnar. Það er vegna atriða um óeigingjarna þjónustu við Guð og menn sem er rauði þráðurinn í Gita og vesturlandamenn byrjar að tala um Gitu sem nýja Biblíu fyrir heiminn. Hvað sem um það má segja, er heimsspeki Gitu það eina sem getur bundið saman ósamstætt mannkyn og gert þeim kleyft að lifa í friði og bróðurkærleika.

3. Snúum okkar aftur að viðfangsefninu, Sri Krishna segir Arjuna að það yoga sem hann kenni honum sé elsta arfleið heimsins. Það eigi uppruna sinn frá honum sjálfum, Krishna, drottinn Yoga, eins og Pouranikas (elstu fræðimenn í gömlu ritunum) kölluðu hann og voru arftakar Rajarshees, sem ríktu á jörðinni fyrir þúsundum alda og hurfu ásamt varðveislumönnum Veda í tímans rás. Drottinn Krishna vísar til þessa elsta uppruna kenningarinnar um yoga, einungis til að Arjuna skilji sérstöðu þess, því samkvæmt Sri Krishna og allra indverskra kennara og hefða er líklegra að hið forna sé mikilvægara en það sem er nýrra. Þessi virðing fyrir fornri visku skilji þið þegar við hugsum um þróun heimsins sem hinir fornu meistarar hafa fært okkur. Séu allar þekktar siðmenningar, hugsanir og heimsspeki á síðustu tímum bornar saman við purana heimsspekina, sjáum við að þessi forna viska, sem er upprunnin svo langt aftur í tímann að við getum vart ímyndað okkur hann, hefur flætt áfram í gegnum ótal menningarrásir í tímans straumi til okkar tíma. Sönn heimsspeki sem hægt er að líkja við sól sem hafi skinið á tímans strauminn og hið sanna skýra ljós endurkastast af hinum ótal bylgjuhreyfingum yfirborðsins. En eins og árstraumur sem byrjar í tæru vatni fjallshlíðanna og vex æ meira á göngu sinni til hafs, verður orðin gruggugt við ármynnið, líkt er líf manna sem flæðir áfram frá hreinu upphafi hringrásanna, í efni og hugsun, til þess að vera borin þungu karma og andlega gruggi í lok þess tíma sem við lifum á, Kali Yuga, — tímabil sem framkallar verstu gerð manna og reynir því mest á andlega verkamenn og gefur þeim styrk og tækifæri til að rísa hærra eins og sagt er í setningunni

„Það er Kali yuga sem kallar fram hollustu hjá mönnum til að þjóna drottni Narayana.“ Þessi setning hefur náð tökum á mönnum á rangan hátt, og notuð til að réttlæta eigin ósiði, en eins og ég hef bent á, hefur setningin tilvísun í lögmál andstæðra tengsla. Það að hluti okkar hringrásartímabils, yuga, í upphafi hreinleika og sakleysis sýndi sig best í Bramhacharyam stiginu, þegar kraftur himnanna var á jörðinni í bernsku mannkynsins og hinu unga mannkyni var leitt á fyrstu stigum þróunarinnar í rétta átt. Ég held að það sé þetta tímabil sem drottinn Krisnha er að vísa í og að Ikshwaku var höfuð Rajarshees í sólarríki sem talin eru upp í Sanskrít ritum. Ikshwaku og fleiri vígðir konungar sem komu eftir honum höfðu allir þann sama mikla gúrú, Manu, sem er afsprengi Vivaswan, eða sólarinnar.

4. Staðhæfing um að Manu sé afsprengi sólarinnar, hefur einnig verið afskræmd af hugsunarlausum hindúum svo að það er ástæða að segja ykkur að hinir fornu heimsspekingar áttu ekki við sólina í eiginlegri merkingu, áttu ekki við hnött af brennandi efni, heldur gaf það til kynna sem tjáð er með sólarengilinum í guðspekiritunum. Þeir, og H. P. B. sögðu að sólin vera ^Jj^if^RT, sjálflýsandi linsa þar sem hið óbirta ljós tekur á sig mynd, dreifist og birtir sig í milljónum sólkerfa, sem þróunarmáttur í efnisbirtingu, m.a. okkar sólkerfi. Sólareðlið sem má kalla ljós er sjöundi og hæsti þáttur hins birta ljóss sem við sjáum. Sólarenglar eru því háþróaðar andlega verur — með mikla vitund sem samsvarar efninu sem þær íklæðast. Til að tengja þær við það sem ég hef áður sagt, má líta á að þær saman myndi lótus Bramha. Þessir englar ganga undir ýmsum nöfnum, m.a, plánetuandar, Asuras ofl. En til að fá betri hugmynd um eðli þeirra, getum við hugsað okkur að þær standi í sömu tengslum við endurnýjaðan heim Brahmina, eða Nirmanakaya (eilíf birting), eins og þeir standa gagnvart mannkyninu.
Þessir englar voru slíkir Bramhinar í fyrra Mahamanwantarms (hér er átt við fyrri hringrás sólkerfisins), sem þjónuðu um ómuna tíð í þjáningu og þraut við að byggja upp visku í heiminum, þaðan sem þeir birtust sem englar úr hinni eilífa vömb Aditi (kosmíska móðir), eftir tímabil Mahapralaya (tímabil á milli kosmískra hringrása, eða kosmíska nótt Brahma) og með karmísku áhrifum þess. Þessir englar eru fyrstu andardrættir hins óbirta logos, Sri Krishna, og eru sagðir draga yogíska lífið frá honum í dögun sköpunar og eðlilega segist Sri Krishna hafa kennt þeim. Vinir mínir, Sri Krishna getur eins og allt annað staðið fyrir fjórum mismunandi þáttum sem samsvara hinum fjórum möntrum hins helga OM. Hann er hin óbirti logos og hjarta heimsins. Hann er andlegir sólarenglar, eða Nirmanakaya, eða hærri hugurinn , og það er fyrir ykkur að finna réttu auðkennin þegar þið farið í gegnum Gitu. Sólarenglarnir eru innblástur fyrir Nirmanakayas og Rajarshees og svo framvegis, Gita segir að sólin hafi kennt Manu og Rajarshees. Orðið Manu gefur annað hvort til kynna, mannkynið í heild sinni, eða fullnuma á sálarsviðinu sem gefur mannkyninu lögmálin niður í efnissviðið, í mannheim, annað hvort í fyrsta Yuga eða næst síðasta (71 Yuga) sem er minna manwantarm samkvæmt okkar fornu heimsspekingum.

5. Ef við íhugum Gitu aftur, þá fær allt ljóðið meiri samkvæmni ef við kennum Arjuna og Krishna við lægri og hærri hugann í guðspekiritunum. Þeir eru tveir þættir eins og sama hlutarins og því segir Sri Krishna í 10 kafla, að Arjuna sé á meðal Pandavas. Ástæða Sri Krishna fyrir að halda yoga kennslunni að Arjuna er sú að Arjuna er Bhakta hans, eða sá sem er hollur þjónustuhlutverki sínu. Lægri hugarþátturinn er það sem flestir menn stjórnast af, ræður því hvort yoga verður að raunveruleika og er aðeins möguleg fyrir þeim sem eru hollir í þjónustu sinni við meistara sinn, eða þeir sem dragast stöðugt að foreldri sínu, hærri huganum. Ef engin slíkur aðdráttur á sér stað, þá er allt yoga, Purana, Veda og öll önnur guðspekileg skrif, algjörlega merkingarlaus fyrir slíkan mann. Yogafræði eru eins og drottinn sagði eru dulræn og æðri, að það sem tengist æðra eðli mannsins er hulið þeim sem kjósa að lifa með lægri huganum og því sem tilheyrir honum. Sama ástæðu er um gleymsku fyrri jarðvista. Það er áreiðanlega einn af mörgum erfiðleikum sem þið hafið reynt í upphafi guðspekilegra hugsanna. En þeir erfiðleikar hverfa ef þið hugleiðið vandlega eiginleika hugarþáttarins, hinn lægri, eða hinn jarðbundna og þann hærri, eða hinn himinborna. Hinn lægri er aðeins geisli hærri hugans sem nær niður í efnishulstrið til að lýsa því og gefur hugsun, langanir og minni, og það minni er aðeins efnisleg óskrifuð tafla í líkama sem hún lifir í og deyr. En þessum geisla er áskapað að leita uppruna síns og í samræmi við leit sína öðlast lægri hugurinn vitneskju um fyrri jarðvistir, sem eru eins og margar greinar sama tréð, hærri hugans. Hærri hugurinn er eins og festi sem perlur jarðvistanna raðast á og sé þeirri festi ekki náð, eru minningum um fyrri líf heldur ekki náð. En til þess að festinni sé náð, verður að beita lægri huganum upp á við, eða taka á sig einkenni hægri hugans. Hugsanir verða að vera ópersónulegar og hlutlausar, eða hugsunin verði eins og eilífur tímans fugl, svífandi og mikilfenglegur í hreyfingum sem sér allt á jörðu eins og í einu augnabliki. Svo að ef allar aðstæður eru til staðar, getur maðurinn náð svipmyndum úr fyrra lífi. En fram að því, er ástæðulaust að kvarta yfir vangetu efnislega minnisins að leita upp á við, á sama hátt er ekki hægt að ætlast til að höggormur svífi eins og örn. Sri-Krishna (sitjandi á Garuda, fugli tímans eins og sagt er í Puranas) getur munað allar fyrri jarðvistir sínar, en Arjuna getur það ekki (sveipaður kufli myrkurs).

6. Þetta vekur áhugaverða spurningu, ef Sri- Krishna er á svo háu sviði og laus úr öllum viðjum, upplýst og laus úr skýjum fáfræðinnar, en er sé engu síður háð lögmáli fæðingar og dauða. Meistarinn segir að fæðing hans í heiminn og dauði sé eins skonar tálsýn í tilveru manna og sé ekki reynsla fyrir hann eins og fyrir menn. Hann er án efa andleg eilíf vera og drottinn allra manna, en er sagður hafa vald á tjaldi Prakriti sem aðskilji alla menn frá honum og fæðist í heiminn sem er tálsýn sem allir menn eru háðir. Orðið Maya (tálsýn) verið þið að skilja rétt, svo þið náið hinni fornu heimsspeki. Afleiðsla orðsins sem gefin er, Ma +Ya, eða, ekki það. Maya er því afl sem birtir hluti sem eru ekki, eða sýndarkraftur sem rís af takmörkun á hinni fornum hugmynd um hina sönnu einingu sem tímabundið birtist sem margföldun með afli Maya. Eins og ég hef áður sagt, þá getur eining þróunarlega séð ekki verið aðskilin frá hinum mörgu, þessar tvær tilvistir eru óaðskiljanlegar og nauðsynlegar fyrir hvor aðra. Þessi heimur margbreytilegs eðlis er heimur hinna mörgu, honum verður aldrei algjörlega eytt, en birtingarsvið hans breytist aðeins frá lægri sviðum til hinna hærri, slíkar breytingar eru þó eyðing hinna lægri frá því sjónarhorni. Hæsta mögulega svið hinna æðstu hugsuða í okkar sólkerfi er kallað Avyakta, eða það óbirta og er svið sólkerfis okkar. Þegar sagt er að allur heimurinn farist í lok hins mikla pralaya, getum við aðeins skilið það sem svo að heimurinn hafi breytt birtingu sinni í hið hæsta Avyaktam og tekið stöðu sína þar í samræmi við lögmálið sem ræður því sviði. Þetta Avyaktam svið sem er síðasta birting tilvistar, var talin af Purana heimsspekingum vera hugsun handan efnistilvistunar og hafði í sjálfu sér eiginleika lægri birtinganna. Ég segi eiginleika, vegna þess að þetta hæsta stig guðlegrar sýnar var skilið af okkar fornu hugsuðum sem svið vitundarljóss, eða hið ósundurgreinalega hæsta ljós, alveg eins og við sjáum stjörnuþyrpingu í vetrarbrautinni sem eitt ljóssvið.

7. Þetta Avyaktam er einnig kallað Moolaprakriti, eða rót Prakriti og er upphafspuntur þróunar. Það hefur í sér eiginleika fjölbirtingu og má kenna við Maya Sakti sem er í tilvist með huldu hugsunarafli. Það hefur verið sagt af heimsspekingum okkar, t.d. Bagavan Sankaracharya. Í athugunum sínum á Bagavat-Gita, segir hann að Sri-Krishna geti ekki verið sagður fæddur eins og allir menn, heldur birtist af eigin afli, með Vaishnavi Maya, eða efni sem hugsunarvera kölluð Krishna hefur yfir að ráða. Í þessu sambandi má leiða hugann að öðru. Það er staðreynd að við vöknum af svefni endurnærð á nýjum morgni, vökum meðan dagsljós er og sofum á nóttunni. Við vöknum á ný og rifjum upp atburði liðins dags og göngum til verka eftir kringumstæðum og andagift. Við erum því öll verur sem hreyfumst á því sem má kalla daglega hjólið, eða Ahoratra CJiakra. Við sveiflumst eins og pendúll frá einum enda og til baka, frá neikvæða vitundarpólnum til þess jákvæða sem kallast svefn og vaka. Þessa samsvörun má taka lengra. Við getum með sanni sagt að það sé ekki ein vera á þessari hlið kosmíska tjaldsins, sem ekki hreyfist á daglega hjólinu. Ein dagur þeirrar veru á hærra sviði er eins og heil hringur og margir smærri hringir vera á neðri sviðunum, en í raun ætti ekki að kalla það dag, þar sem dagur er aðeins breyting á vitundarveru frá jagrat vitund (vökuvitund) til meðvitundarleysis og til baka, í samræmi við lögmál aðgerðaleysis og athafnasemi er ríkir á því sviði.

8. Ég hef áður sagt að að drottinn Bramha er sagður af fornu heimsspekingum okkar, sitja á toppi gullna fjallsins og hefur umhverfis sig alla Brahma-Rishees, og er gefið til kynna af heimsspekingum okkar að kosmíski þátturinn samsvari lægri hugarþættinum (manas) í guðspekiritunum. Það er andi kosmískrar hugsýnar sem þróar kosmísku ferndina. Þessi andlega hugsýn tengist tímabili athafna og athafnaleysis sem mælist í okkar hugtökum sem tvö þúsund yugas eins og þið vitið. Ef við íhugum hvernig heimsspekingarnir hugsuðu ferndina sem hreina og eteríska eins og fræðimenn okkar gerðu, eru Bramha yogar það sama og yogar Lotumeyjunnar — eru sólarenglar og Dhyanees í guðspekiritunar. Þessir Dhyanar voru á ystu mörkum sólkerfisins og standa fyrir sömu tengslum við Brahmina heimsins eins og ég hef nefnt, eins og á milli föðurs og sonar og því eru Brahminar sagðir synir Dhyana. Sögn Sruti er dulspekileg „Sjálfið er sonur í tjáningu“ og okkar fornu heimsspekingar litu á föður/sonar þáttinn sem eitt og dulspekilegan. Þessir englar, Mahatmas (fullnumar), kenndu mönnum með geislum hærri hugarþáttarins og í Vyswanara, eða Jagrat (vökuvitund) og drottinn Bramha, lótus, sameinaður andi englanna, er gjarnan kallaður afi okkar Purana hugsuða. Fjórði, eða yfirskilvitri þátturinn er drottinn Narayana, hin óbirti logos, og engin veit tímabil hans hjóls, þar sem Deva-Devaswara vinna. Í Bagavat-Gita talar Sri Krishna um fjóra þætti Vyswanara, og það er ykkar að finna hvenær þeirra er þörf. Fyrir ykkur sem eru áhugasamir um sálfræði, get ég sagt að þessir fjórir þættir geti með ákveðnum hætti kallast — drottinn tímans, drottinn yfirnáttúrulegra hugsana, drottinn hugsýna og drottinn forma.

9. Ef við snúum til baka og skoðum Yuga, getum við aðeins skoðað tímabil daghjól drottna hugsýnar og forma, því, til að taka skoðun okkar enn hærra, er aðeins fálm í myrkri eftir leyndarmálum sem Veda geymir aðeins fyrir innvígða í Purana. Til að tengja drottninn tímans við afmarkað tímabil er afstætt og að tengja það almennt við dhyan drottna er leyft segja okkar fornu heimsspekingar Purana. Þar eru einungis vangaveltur þegar sagt er að dagur, Mahamanwantara, sé hundrað ár Bramha, hvert ár sé 360 dagar og hver dagur 2.000 Yugas og hvert Yuga sé 4.320.000 jarðnesk ár, en aðrir segja að það sé lengra. Dagur Bramha er alveg nægilegt viðfangsefni fyrir okkar tilgang og það er áhugavert hvernig Purana heimsspekingarnir komust að niðurstöðu um 4.320.000.000 jarðnesk ár væru jöfn einum slíkum degi. Mér þykir fyrir því að fræða ykkur um að heimsspekin um tímabilin sem byggir á tölum er ekkert leyndamál fyrir stórum hluta guðspekinga og það er því skýrt að þið fáið engar vangaveltur frá mér um þessar tímahringrásir. Ég get hins vegar sagt eitthvað um efnið sem ég hef grafið upp úr Puranas í kyndilljósi sem H. P. B. hefur kveikt mannkyninu. Ég ræði aðeins töluraðirnar 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, og 10, áður en komið er að skýringum, og það sem ég mun segja ber keim af þróunareðlisfræði, en ég fullvissa ykkur að það efni er tormelt, en nærandi þegar það hefur verið melt. Til undirbúning mæli ég með versi í öðrum hluta Vishnu Pourana til íhugunar. Allt hjól tímans er byggt á öðru hjóli sólarvagnsins sem er ódauðlegt í eðli sínu, mótað af efni ársins með þremur sem nafið, fimm sem hjólrimlar og sex sem gjörðin.

Hugleiðingar um Gita

10. Fyrirlestur

Kæru bræður mínir

Á síðasta sunnudag upplýsti ég ykkur um að maðurinn verður að ná sannindum um að vita hvað hann er, í þeim heimi sem hann lifir í. Í stuttu máli, verður hann að skilja náttúru þess hjóls sem hann snýst í og er kallað í Sanskrit, hjól Samara. Þetta orð er komið af rótinni Sru, að hreyfa, og gefur til kynna hjól sem snýst, hið mikla hjól síbreytilega lífs, sem mannverur hafa verið kallaðar til að vinna á, og mega ekki yfirgefa, vegna samhyggðar og hlýðni við lögmál einingar sem snertir alla sem eru samferða, það er það sem allir sannir fræðarar og Sri Krishna kenna. Kennarinn gefur þessa fræðslu með sérstökum hætti sem við ættum allir að íhuga. Hann segir: „Allir þættir koma frá fæðu og hún kemur frá regni. Regnið kemur frá náttúrunni, og hún úr Karma. Karma frá Veda og hún úr eilífðinni.“ Hér sjáum við sjöskipta sviðið sem samanstendur af bhootas, eða hinu birta efni á öðrum endanum og hinu eilífa óbirta efni á hinum endanum. Ef við skiptum þessum sjö þáttum eftir guðspeki kerfinu, hinni lægri fernd sem stjórnað er hinni hærri þrenningu, sjáum við formið, fæðu, regn og náttúruna sem lægri ferndina, og karma, Vedu og hið eilífa efni sem hina hærri þrenningu. Hið eilífa efni fyllir allt rými, er söngur heimanna og er upphaf allra lögmála tilverunnar (karma) sem stjórna þróun heima og lægri ferndinni, sem á upphaf sitt í yagna — þróunarandanum sem tengir hið lægra og hærra, eða í stíl Purana, andinn sem leitast við að bæta við samræmi hins óbirta, með því að gefa því svið sem er í ósamræmi, svo það vinni á því og skapi eigin mikilfengleika. Þessi andi yagna sem vinnur að því að mynda form sem gefur og myndar Parjanya, regnið. Orðið Parjanya er tengt regni og andanum sem hefur það hlutverk að mynda regn. Það má kalla það anda úðunar, því að á mörgum stöðum í Upanishadis ritunum er regni lýst sem útgufun eða sviti Yagna-Purusha.

2. Þetta er sýnilegasti þáttur Samara hjólsins og ég mun ekki reyna frekar að skýra það, þar sem slík útskýring verður aðeins endurtekning á því sem áður hefur verið sagt og ónauðsynleg ef við íhugum það sem drottinn Krishna segir að það sé mikilvægt að maðurinn telji sig ekki týndan syndara, því hann verði að fylgja eftir verkum sínum á hjóli Samsara, sem er snúið af milljónum. Þetta er yoga staða manns sem vill reyna að ganga hærra, þekkir sannleikann og lifa fyrir hann. Sankhya (frelsun fyrir þekkingu) þáttur slíks manns ef gefin af kennara hans og er algjörlega óháður glaumi heimsins og þar afleiðandi sjálfstæður í sannri leit sinni, sem beinist inn á atmíska sviðið og er því óhæfur til að þjóna veraldlegum hlutum. Samræming þessa Sankhya huglægu stöðu og yoga athöfnum, segir Sri Krishna „ starfaðu ó Arjuna, gerðu ávallt skyldu þína í heiminum og samtímis vendu þig af öllum löngunum það er aðeins slíkur óeigingjarn verkamaður sem nær hinu háleita markmiði.“ Vinir mínir, köllum slíkan mann sem vinnur óeigingjarnt fyrir heiminn og eflir visku sína, Nishkama Karma-yoga, eða sannan yoga, og hvenær sem þetta nafn er nefnt, má tengja það við Sankhya, yoga, og yagna. Sri Krishna segir veg sanns yoga, sé vegur sem allar miklar sálir hafi gengið í fortíðinni. Hin mikli Rajarshi Janaka, meistari og vígjandi hina fornu Bramhina gekk sama veg, leiðin sem liggur um svið mannlegrar þróunar til sannleikans, og af hverju ætti Arjuna og aðrir leitendur ekki að þræða þann sama veg og hinir fornu?

3. Það er önnur ástæða af hverju Arjuna og aðrir greindir menn af þessari stétt ættu að ganga þann veg hinna fornu vísinda, og sú ástæða er kölluð fordæmi, áhrifin sem greindir menn bera með sér meðvitað eða ómeðvitað. Ef mannleg tilvera er tengslanet og ef engin maður getur hreyft sig í því neti án þess að afleiðingar þess hreyfi við öðrum, þá fylgir því að maður sem lyft hefur sér yfir nágrenni sitt með góðum eiginleikum og vitsmunum, hefur af þeim sökum sérstaka ábyrgð vegna stöðu sinnar. Hver hreyfing hans innan netsins hefur áhrif á þá sem eru næstir honum og það er því hluti af skyldum hans að gæta að því að framferði hans gefi sem best áhrif. Framferði slíks manns er fordæmi fyrir aðra og mikil er karmísk skuld þeirra sem eru í leiðandi stöðu, fyrirmyndir og fræðarar, sem viðhalda eitri eigingirninnar og gæta ekki að leið samferðamenn og nema að réttu hugarfari og athöfnum. Sri Krishna segir að enginn andlegur fullkomleiki og viska geti geti komið í veg fyrir karmíska ábyrgð og hún verði hlutfallslega meiri við þá stöðu. Hann bendir á sjálfan sig, sem heimsins æðsta engil, og segir; „Arjuna, það er ekkert í hinum þremur heimum sem ég hef ekki þegar öðlast eða leiti eftir, en samt er ég enn á Karmabraut. Ef við hugsum okkur í augnablik að æðsti gúrú heimsins gangi veg athafnaleysis,- myndu allir menn fara að því fordæmi og niðurstaðan sú að málefni heimsins yrðu óreiða og heimskir bókstafsmenn myndu eyðileggja siðgæði manna. Þess vegna starfa ég Iátlaust og af hverju gerir þú ekki eins Arjuna.“

4. Í tengslum við þetta heilræði að vinna látlaust að velferð manna á efnis- hugar- og andlega sviðinu, gefur Sri Krishna einnig annað heilræði sem hindúar og guðspekingar ættu að íhuga vel „ Þú átt ekki að koma á ruglingi á heimsins venjum, heldur halda þig fast við veginn og vinna eins og athafnirnar geti leitt til betri árangurs. Fíflið og vitringurinn eru ekki ólíkir í aðferðum verka sinna, eins og í hugarþáttum athafnanna, fíflið er rekið áfram af löngunum, en vitringurinn laus við þær.“ Ég held að þetta ráð sé alveg tilvalið fyrir okkur á öllum sviðum í störfum okkar fyrir samferðamenn, en þó aðeins ef við höfum í huga hið góða sem markmið og að kynna nauðsyn þess að vinna vitsmunalega í þessu mikla fljóti mannlegra hugsana og athafna. Fyrir utan þá menn sem hafa þjónað sem forði hærri áhrifa og hafa þar af leiðandi rofið stífluna sem umkringdi löndin á tímamótum heimstímabila, er mér til efa að nokkrir umbótamenn hafi nokkurn tíma aukið hamingju mannkynsins. Ef við tengjum þetta Guðspekihreyfingunni og fylgismönnum hennar á Indlandi, er besta leiðin að skilja Indland eins og það er nú, trúarbrögð og siði, og tengja og skoða indverskra hugsun og athafnir í ljósi guðspekinnar og að sú hreyfing geti af sér betri dögun nýs 5000 ára heimstímabils. Í fyrsta lagi er rétt að skilja að hlutverk Guðspekihreyfingarinnar er ekki aðeins að fullnægja einstaklingsleit, heldur stöðugu verki að eflingu mannkynsins til andlegs þroska. Ég þarf að koma að karmíska lögmálinu, að hver maður rís hærra í hlutfalli við ærlega viðleitni sína á veginum, og engin maður þarf að hafa áhyggjur af sjálfum sér, því það er öruggt að karma og meistararnir líta til með. Hver guðspekifélagi á aðeins að hugsa um hvernig hann eigi að starfa svo besti árangur náist á indverskan almenning og það verði lifandi raunveruleiki hinna fornu Brainha-Vidya og vísindaleg nauðsyn fyrir siðferðislega hegðun, til velferðar mannkynsins í framtíðinni. Það mikilvægasta er að lifa guðspekilegu lífi, eða eins og við getum kallað yagníst líf, því án þess, er allt annað einskins vert. Að ræða æðstu visku, en haga sérsvívirðilega á hver guðspekingur að varast, þó það framferði sé algengasta framkoma flestra indverskra umbótamanna.

Í lífi guðspekings þarf að vera umburðalyndi gagnvart siðum heimsins, sérstaklega í löndum eins og Indlandi sem hafa sérstakt samband við Mahatma bræðralagið vegna þess að vera Karma bhoomi þessa heimstímabils. Það er eftirtektarvert að á langri æfi hafa orð eða athafnir H. P. B. aldrei andæft nokkru um acharams, eða aðferðum sem hinir fornu Bramhanar komu á fót. Hins vegar eru margar tilvitnanir sem styðja og hampa þeim miklu mönnum sem komu þeim á, sem hægt er að sjá í ritum hennar.

5, Við þessar aðstæður, ímyndum okkur að einhver guðspekingur héldi á lofti völdum orðum úr „Secret Doctrine“ og „Isis Unveiled“, og predikaði um Fohat og Karma og notaði hvert tækifæri til að niðurlægja Bramhani sem fylgdu í blindni hinum gömlu lífsháttum. Ímyndum okkur að guðspekingurinn gerði lítið úr helgum skyldum Sandhya Vandana, eða skyldu um að taka morgunbað, fara með bænum og möntrum, sem er krafist af okkar fornu lögmálsgjöfum, og hver yrði niðurstaðan af slíkri predikun? Hún yrði ekkert annað en harmur fyrir hann og Guðspekihreyfinguna sem hann svo illa misskyldi. En í stað slíkrar heimsku, gerum ráð fyrir að sannur upplýstur guðspekingur tæki að sér guðspekilegt starf. Hann myndi í stað predikunar útskýra hvernig töfraeiginleikar kalt morgunbaðs og einbeiting hugar í tilbeiðslu til ljóss er andstæðan við myrkrið. Þessir siðir fylla það sem er fylgt af blindri trú, lífsanda, sem endurnærir morgunstundir með heitum ímyndunum, um að fara frískur til verka og gera þá hluti sem honum er ætlað. Slík verk sem unnin eru af mörgum mönnum til að leysa vandamál á andlegum, hugar-, samfélags,- og efnissviðum, munu eftir tilhlýðilegan tíma gera marga aðra að betri mönnum og þannig verður karmískt ástand mannkynsins bætt. Guðspekihreyfingin mun þannig skila hlutverki sínu og sigurvegarar í nafni hennar mega njóta þess heiðurs, en ekki fyrr en þá. Í þessum anda hvetur Sri Krishna Arjuna til að synda með straumi heimsins og smita þann straum með eins miklum ilmi síns óeigingjarna lífs.

6. Eftir að hafa sett fram við Arjuna hið óumræðanlega mikilvægi þess að lifa óeigingjörnu lífi meðal manna, upplýsir kennarinn leyndardóm lífs Yagna, leyndardóm sem án skilnings og athafna, leiðir ekki til sannleikans, né er hægt að komast hjá karmískum afleiðingum glaums eða tára. Ég veit ekki hvort það leyndarmál er skiljanlegt í nútíðinni þeim mörgum sem snúast í hinni miklu hringiðu efnishyggjunnar, sumir hverjir undir áhrifum hryllilegra martraða og aðrir dansandi af gleði undir söng Bakkusar sem reynir að fanga eyru manna og halda þeim föngnum. Að lifa í efnislíkama, en samt ekki, er máltæki sem verður að vera vel skilið áður en hann gengst undir heimsspeki Bagavat Gita og „Voice of Silence“, það sama á við um það sem Sri Krishna segir; „það er aðeins fífl sem er undir áhrifum eigingirni, Ahancara, sem heldur að hann ráði eigin karma, sem ræðst af þróunarþáttunum, Prakritic gunas.“ Ef við skoðum betur þessa hugmynd, hin raunverulega sál eða jiva, verðum við að aðgreina frá líkamanum það sem sálin lifir í. Eins og eilífðarfugl sem lifir í líkömum sem laga sig að aðstæðum í tímans rás. Við getum öll munað eftir atvikum í lífum okkar, þegar við vorum neydd til að horfa niður á líkama okkar og sjá hann sem uppleysta hreyfingu, hvort sem var á dánarbeðum eða við aðrar eðlilegar aðstæður, það skilur eftir sig áhrif á mannlega huga um hversu tímabundin allir hlutir eru í efninu. Í slíkum tilvikum leitar hugurinn til síns sanna eðlis, lægri skilningsstöðvarnar skammast sín að syngja sínar venjulegu nótur í viðurvist aflsins sem gaf þeim líf. Það kann að gerast að sumir finni sig eins og engil ljóss sem bundinn er við skugga, eða sem hræ Promotheus fyrir gammanna, eða sem „ljósgeisla hreinan að innan, en leirhjúp hið ytra.“ Í þessu ástandi aðskilnaður manns frá skynjunarþáttunum í jarðlífinu, finnst honum hann gegna því af skyldu og vegna lögmála lífsins, en ekki vegna persónulegra langanna. Til dæmis þegar maður borðar í þessu andlega ástandi, lítur hugur hans á það sem athafnaþörf líkamans eins og hjá dýrum merkurinnar. Sú skepna getur ekki aðeins étið, heldur hlegið, talað og sungið og heyrt, á sama tíma og sálin finnur sig sem meistarinn sem heldur í strengi lífsins og stýrir dýrinu í lífsdansinum, eins og indverskur betlari með uppá klæddan apa sem sýnir listir sínar.

7. Þessi algeri aðskilnaður meistarans frá dýrinu verður vegna hins eilífa karma lögmáls og er einn þátta yagna lífs sem ætlað er að fara aftur til sannrar uppsprettu lífsins. Það er eðli yagnísks lífs. Annar mikilvægur þáttur er ævarandi gleði í að gegna skyldum til góða fyrir mannkynið. Það ætti ekki að vera þungi yfir jarðaförum, í ljósi þess að hin hugsandi sál ræður sjálf aðskilnaðinum frá efnislíkamanum. Yogi og sannur guðspekingur ættu að vera kátir og muna hina gullnu reglu. Hann á að hafa í huga að hann er órjúfanlegt virki sem, engir heimsins óvinir samanlagðir geta unnið, segir í öðrum kafla Bagavat Gita. Breytingar geta haft áhrif á skuggalandið, en geta engu ráðið yfir hlutum sem hafa eðli sitt í hinu óumbreytanlega. Efldir af vissu um hið sanna og ósanna, og innri gleði, geta þeir gengt jarðneskum skyldum sínum eins og sannir bræður gera, en dvalið engu að síður í landi ljóssins. Hann getur snætt eins og allir aðrir, en það leggur engin bönd á hann. Hann borðar aðeins til að viðhalda líkamanum, því líkaminn er fyrir menn, uppruni Dharma, eins og segir; ‘K W^ ^ ^^ISW.- Nema í tilfellum meistara heimsins, líkaminn er aðeins verkfæri sem nýttur er til að hjálpa öðrum, þess vegna ættum við að gæta hans vandlega og hreinum í öllum skilningi, eins og yogum, eða Bramhinum er sagt að gera í Smritis, eða siðareglunum. Líkaminn er því Dharma kshetram (lifandi musteri), eins og getið er um í Pouranikas og vísað er til í fyrsta versi Bagavat. Gita. Á stærra sviðinu, er jörðin, Bharata Yarsha, þetta lifandi musteri, Dharma kshetram, fyrir allt mannkynið og þar er hin mikla barátta um Maha Bharata (jörðina) háð. Í ljósi þess sem ég hef sagt, hugsið vel um þá borðsiði sem sem Bramhinar er sagðir verða að tileinka sér, Bramhan, eða hver sé merking þess að vera yogi, hvað þýðir að vera Bramhini, hvað á að leggja sér til munn og hvað ekki, ekki vegna þeirrar ánægju, heldur vegna tengsla þess við yagna lífsins sem honum er ætlað gegna. Að borða er því yagnískur siður hjá honum, þó það veki hlátur hjá þeim sem líta á matarborðið og hvílur sem upphaf og endir alls. Tilgangur þessa er að þetta verkfæri mannsins geti verið hluti hinnar ytri náttúru og gefi af sér eins og því er mögulegt, fyrir stöðuleika og heilla fyrir heildina. Að borða er því Pranahuti, eða framlag til elds hins ytra lífs sem viðheldur hinum fimm pranas, eða hinu nauðsynlega andrúmslofti sem er birting fimm óhlutlægu þátta þess og undirstaðan og myndar það sem er kallað tólfflötungur Alheimsins.

8. Snúum okkur aftur að Gita. Sri Krishna bað lærisveina sína ekki aðeins að lifa í líkamanum en utan hans, heldur einnig að samsama þeirra eigin sál við hann, hinni algeru sál og Purusha (kosmíska manninum) Alheimsins, sem hefur hið eilífa ljós, eða hið óskilgreinda kosmíska efni sem líkami og kosmos, þróunarlögmál, lífslögmálið, hin algera hugsun. Ég hef þegar áður upplýst ykkur um að hver mannleg sál er geisli hins óbirta Logos, eða Sri Krishna í kjarna sannleikans. Sem hjarta mannsins er miðja lífsins í líkama hans –miðja orkuhringrásarinnar, er Sri Krishna, eða hinn algeri Purusha (kosmíski maður), andi hins eina í Alheiminum, andi hjarta Alheimsins sem leitast við að birta sig í gegnum hina mörgu (hin eini og hinir mörgu sem einungis geta átt tilvist sem heild), því í hringrásinni sem er andi hinna mörgu, er hver sálarmiðja sem skýr geisli hins eina og hefur gengið í gegnum þróunina í það sem við þekkjum sem mann. Andi hins eina er hin algera fórn hins kosmíska manns, Yagna—Pursha, og stjórnar (yajamana) hinni alheimslegu fórn (yagna) á sama hátt og hver mannlegur geisli er stjórnandi (yaja-mana) þeirra fórnar (yagna) sem er mótuð af henni sjálfri og er hluti hinnar stærri fórnar. Hver maður sem er ákafur í að lifa fórnarlífi, verður því í hverri athöfn að muna að hún er geisli frá hinu eina og miðju Alheimsins. Hver maður er því sendiboði hins sanna eilífa manns, Purusha, og það sem hver athöfn manns verður að vera athöfn sendiboðans og þjónusta við meistara hans, leggur Sri Krishna áherslu á að sýna auðmýkt, og þið vitið um hina fornu staðhæfingu að sannleikurinn er aðeins fyrir þá sem eru auðmjúkir í hjarta. Það er mikilvægasti þáttur Bramharpana karma, eða það karma sem við gerum fyrir Bramha (Skaparann). Þetta er eini þráðurinn sem maður verður að fylgja og reisa sjálfan sig upp til sannrar tilveru, hinnar eilífu fórnar heimsins, menn, lausir við freistingar langanna en vilja færa fórn fyrir aðra menn og leiða þá til lögmálsins og á tind hins gullna fjalls.

9. Annar þáttur nefnir drottinn Krishna og við ættum að íhuga vel. Þegar Arjuna íhugar að gerast einsetu Bramhini og betlari fremur en að taka að sér hlutverk herstjórnanda, Kshatriya, og verða valdur að blóðúthellingu á stríðsvellinum, segir meistarinn „ hlutverk hvers er það besta fyrir hann, þó það sýnist ekki gott fyrir aðra. Það er betra að deyja við að ljúka því hlutverki og fagna nýjum áskorunum.“ Í ljósi þessa sannleika að það er ekki verkið, heldur það sem að baki því liggur sem skapar örlög manns og skapar ánægju og sorg heimsins, er þessi staðhæfing skiljanleg. Staða Kshatriya er jafn mikilvæg fyrir heill heimsins eins og staða Bramhina, og þeir tveir geta ekki staðið án Vysya og Sudra (stéttirnar fjóra á Indlandi). Allar þjóðir heimsins, með sína eigin skiptingu, þekkta eða óþekkta sundurgreiningu, má líta á sem birtingu heimssöngs Vedu — hins algera máls. Hver þjóð hefur eigin tilgang og hver hluti hennar hefur einnig sinn eigin tilgang. Í okkar eigin landi, er hver stétt algjörlega ómissandi fyrir heildina og allar fjórar stéttirnar eru í sömu tengslum við miðju ferningsins —Mahatmíska viskutréð annars vegar, og Yajamana, eða hin sanna mannlega sál hins vegar — Hin sanna sól tilheyrir Mahatmas með sanni. Hugsum um hinar fjórar stéttir sem fjóra potta í garðinum samtengda og sem gefa hver öðrum styrk og skapar samræmi sem heild, en ekki af einstökum manni sem öfundar nágranna sig og segir „Ó! Hann hefur það betra en ég“, heldur með því að hver maður leggi alla orku sína í starf sitt og fullkomna ánægju, og ef mögulegt í ljósi hærri fræðslu sem segir: „ skyldur stéttanna tilheyra skuggasviðinu og sá sem gerir skyldu sína í lífinu í fullkominni hlýðni við karma lögmálið, rís hærra en sú stétt.“ Maður í Sudra stétt sem gerir skyldu sína samkvæmt lögmálinu og í ljósi hærri þekkingar er jafn velkominn til meistarans eins og Bramhini sem gerir skyldu sína. Þegar Sudra predikar rangar kenningar eins og; „drekkið líter af víni og bætið við ögn af ópíum í munninn þá leitar heili ykkar upp og þið sjáið mann, geisla drottins Siva“ eða þegar Bramhini hugsar og hagar sér; “Ég er bramhini og þessi maður er heimskur Sudra“ þá eru þeir báðir plága í samfélaginu og hamingju þess. Allt ósamræmi í stéttaskiptingu leiðir af sér óhamingju og er afleiðing af of mikilli áherslu á efnislífið sem leiðir af sér veikari púls hærri gilda. Ekki er hægt að leysa samfélagsleg vandamál nægilega vel nema að leita lausna í hærri gildum mannsins og því samræmi sem hann leitar. Lausn sem hafnar hærri gildum og leitar einfaldari aðlögunar í efninu, munu ekki endast og birtir veikleikanna í verkum sínum.

10. Stéttirnar eru innan litrófs hinna fornu Hindu trúarbragða, eins og trúarbrögð eru innan allra hugsanaforma heimsins. Í ljósi þess sem ég hef sett fram hér að framan, mun það verða skýrt að þegar stofnanir trúarbragðanna munu vinna í sönnum anda kenninga sinna, og leiða fram í hærra ljósi undirstöður sannra vísinda lífsins og sameiginlegan brunn allra trúarbragða —hins forna Bramha Vidya, eða nútíma guðspeki, mun maður öðlast ró og frið. Kristnir sem vinna að trúboði hér á landi og vilja skipta Krishna út fyrir Krist, skapa meiri skaða en gott, og þið vinir mínir, íhugið og meðtakið visku hinna fornu Bramhinar sem sögðu; “ látum ekki verða umskipti á Hinduism.“ Tökum eftir með nokkurri ánægju að Hindúismi hefur ekki enn stundað trúboð í öðrum löndum né skapað stríð og hatur með blóðsúthellingum. Ef við íhugum þá staðreynd að trúarbrögð eru aðeins hugsanaform með leiðbeiningum um framferði fyrir menn og að hin sönnu vísindi náttúrunnar eru framar öllum slíkum formum og öll trúarbrögð eru aðeins greinar á hinum sameiginlega stofni. Sri- Krishna, segir; — „Þitt eigið Dharma (eiginmótun), jafnvel þó það sé laust við allt gott, er betra en annarra (Dharma) fyrir þig.“ Sá sem breytir einhverjum hluta Dharma fyrir annað, skiptir út formi fyrir efni og slíkur misskilningur getur að lokum leitt til verulegra vandræða eins og sjá má hjá nokkrum þekktum trúarofstækismönnum.

11. Ef við hlustum á orð Sri- Krishna, orð sem leggja mikla áherslu á uppgjöf persónulegra langana (kama) og hugsana, verðum við eins og Arjuna, sem er djúpt snortinn af þessari visku og skynjar dyggð og mikilfengleika manns sem hafnar öllum löngunum, og þrá hans eykst að heyra fræðara sinn útskýra hvernig allt þetta sem heldur manninum föngnum varð til, og leiðbeinir manninum að forlögum sínum. Meistarinn segir það allt verða til vegna langanna, þessa svikula þáttar sem sveipar alla jörðina. Þær eru afkvæmi ástríðna efnisins — græðgi heimsins, sem er óseðjandi og vex að meiri löngun eftir því sem hún er mettuð. Hún er mesti óvinur mannsins og hindrun á þroskaveginum í átt til sannleikans og hefur afl til að hylja andlega skynjun manns. Í hverri birtingu er þessi sjöþátta kamatilvera, sem er sköpuð af hinum fimm skilningsvitum, huganum og Budhi. Kama villir fyrir vitundinni (Budhi) og framkallar eðlislæga vissu sem er alveg andstæð vissu allra andlegra manna, að hver maður sé einstakur og verði að ganga sína eigin braut, án tillit til þess hvaða veg samferðamenn hans ganga. Þetta er kallað ahancara (vitundarljós), sjötti þátturinn sem talin er upp í Sanskrit skrifunum, einnig nefndur Bhootadi, eða uppruna Bhootas (frumþáttanna) í Vishnu Purana nefnt Adhyaya. Eftir að framkalla þannig blekkingaraðskilnað einnar veru frá annarri hvað varðar sameiginlega hagsmuni, vinna langanir (kama) á hugarsviðinu og framkalla alskyns langanir og þarfir, meira eða minna hjá hverjum manni. Þegar kama hefur hugann sem þræl, ræður það öllum skynfærum eins og allir hafa reynt. Hugarvitsmunir (Budhi-Manasic) kama, nærir (Swarga) hugarsviðið, hugartilfinningar (Kama-Manasic) kama, nærir tilfinningarsviðið (Bhuvar) og skynfærin á efnissviðinu (Bhooloka) kama, hjá flestum mönnum. Bhoo-loka, Bhuvar-loka og Swarga-loka, hinir þrír þættir skilyrtrar tilveru kallast Samsara ( hringrás heimsins), það er ljóst að maður þarf að rekja og vita um rætur kama, og stinga þær upp. Meistarinn sagði því „þekktu, ó, Arjuna, eðli þess sem liggur handan Budhi (vitsmunina), að þekkja það ópersónulega leyndarmál, sigrar allan mátt þinn og hinn öfluga óvin, Kama.“